شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه مریم سعیدیان گزارش خطا گیلانآستارابقعه شیخ محمود خیوی بقعه شیخ محمود خیویبقعه شیخ محمود خیوی، آمیزه ای از تاریخ و طبیعت در دل جنگل‌های گیلان.این بنا در شهر مرزی آستارا، جزو آثار باستانی متعلق به عصر ایلخانان مغول می‌باشد که به شماره ۹۵۱ در انجمن آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.ارتفاع بنا در حدود ۶ متر است.در داخل بقعه سه قبر وجود دارد که قبر وسطی مرقد شیخ تاج الدین محمود خیوی ست.وی از نوادر بزرگان اهل سنت و مشایخ طریقت-احتمالا نقشبندیه-در قرن هفتم هجری قمری برابر با قرن سیزده میلادی بوده است.اهالی محلی او را با نامهای دیگری چون ملا محمود و شیخ محمود کیژه(پرنده)-یعنی کسی که در آسمان همچون پرنده پرواز می‌کرده-نیز می‌خوانند و کرامات فراوانی از جمله:طی الارض،شفای بیماران و…از شیخ نقل می‌کنند.اما علت اینکه او را خیوی می‌نامند این است که احتمالا از اهالی خیاو(مشکین شهر امروزی) بوده و یا حداقل مدتی در آنجا سکونت داشته است.آنطور که ترجمه متن سنگ قبر شیخ نشان می‌دهد،ایشان در بعد از ظهر روز یازدهم جمادی الثانی سال هفتصدو سی و دو(۷۳۲) هجری قمری وفات یافته اند.صاحب قبر جنوبی-به سمت کوه-صوفی ایوب الدین تات است که به اعتقاد مشهور اهالی،معمار و سازنده قسمت سنگی این بنا است که در بین کار از نردبان می‌افتد و فوت می‌کند،وبعدا درویشی ناشناس ادامه بنا-قسمت آجری آن را-با اموال و طلاهای موجود در بقعه می‌سازد و قبر سمت شمالی-به سمت شالیزار-مزار کمال الدین سنجره دهی است که از بزرگان اهل علم و عرفان منطقه بوده است این نظر چند تن از نویسندگان می‌با شد اما اهالی محل این قبر را متعلق به پسر شیخ می‌دانند.در پایان خالی از لطف نیست که در عظمت معماری و تاریخی این بنا سخن دانشمند نامدار دکتر منوچهر ستوده صاحب کتاب “از آستارا تا استرآباد” را یادآور شوم که ایشان این بقعه را جزو عجایب هفتگانه گیلان به حساب آورده و آنرا واسطه العقد و نگین انگشتر بناهای تاریخی گیلان دانسته است،وجالب است بدانید که اهل محل از فرط محبت و اعتقاد و احترام از شاخه‌ها و چوب درختان محوطه بقعه استفاده نمی‌کنند و به نوعی این مکان روحانی و نورانی را مقدس می‌دانند. ارسال مطالب بیشتر
بقعه شیخ محمود خیویبقعه شیخ محمود خیوی، آمیزه ای از تاریخ و طبیعت در دل جنگل‌های گیلان.این بنا در شهر مرزی آستارا، جزو آثار باستانی متعلق به عصر ایلخانان مغول می‌باشد که به شماره ۹۵۱ در انجمن آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.ارتفاع بنا در حدود ۶ متر است.در داخل بقعه سه قبر وجود دارد که قبر وسطی مرقد شیخ تاج الدین محمود خیوی ست.وی از نوادر بزرگان اهل سنت و مشایخ طریقت-احتمالا نقشبندیه-در قرن هفتم هجری قمری برابر با قرن سیزده میلادی بوده است.اهالی محلی او را با نامهای دیگری چون ملا محمود و شیخ محمود کیژه(پرنده)-یعنی کسی که در آسمان همچون پرنده پرواز می‌کرده-نیز می‌خوانند و کرامات فراوانی از جمله:طی الارض،شفای بیماران و…از شیخ نقل می‌کنند.اما علت اینکه او را خیوی می‌نامند این است که احتمالا از اهالی خیاو(مشکین شهر امروزی) بوده و یا حداقل مدتی در آنجا سکونت داشته است.آنطور که ترجمه متن سنگ قبر شیخ نشان می‌دهد،ایشان در بعد از ظهر روز یازدهم جمادی الثانی سال هفتصدو سی و دو(۷۳۲) هجری قمری وفات یافته اند.صاحب قبر جنوبی-به سمت کوه-صوفی ایوب الدین تات است که به اعتقاد مشهور اهالی،معمار و سازنده قسمت سنگی این بنا است که در بین کار از نردبان می‌افتد و فوت می‌کند،وبعدا درویشی ناشناس ادامه بنا-قسمت آجری آن را-با اموال و طلاهای موجود در بقعه می‌سازد و قبر سمت شمالی-به سمت شالیزار-مزار کمال الدین سنجره دهی است که از بزرگان اهل علم و عرفان منطقه بوده است این نظر چند تن از نویسندگان می‌با شد اما اهالی محل این قبر را متعلق به پسر شیخ می‌دانند.در پایان خالی از لطف نیست که در عظمت معماری و تاریخی این بنا سخن دانشمند نامدار دکتر منوچهر ستوده صاحب کتاب “از آستارا تا استرآباد” را یادآور شوم که ایشان این بقعه را جزو عجایب هفتگانه گیلان به حساب آورده و آنرا واسطه العقد و نگین انگشتر بناهای تاریخی گیلان دانسته است،وجالب است بدانید که اهل محل از فرط محبت و اعتقاد و احترام از شاخه‌ها و چوب درختان محوطه بقعه استفاده نمی‌کنند و به نوعی این مکان روحانی و نورانی را مقدس می‌دانند.
