دشت لاله‌های واژگون

دشت لاله‌های واژگون با ۳۶۰۰ هکتار وسعت دشت لاله‌های واژگون در استان چهار محال وبختیاری در 12 کیلومتری چلگرد و درنزدیکی روستای بنواستکی از توابع شهرستان کوهرنگ واقع شده است و رویشگاه اصلی گونهٔ گیاهی لاله واژگون است.
محدوده ای از این دشت بعنوان اثر طبیعی ملی لاله واژگون تحت حفاظت سازمان محیط زیست ایران قرار دارد.
این دشت زیبا در شهرستان کوهرنگ واقع شده و جاذبه‌های گردشگری دیگری مانند
آبشار کوهرنگ، پیست اسکی چلگرد و چشمه آب معدنی دیمه در نزدیکی آن قرار دارند.
تنها مسیر منتهی به آن جاده خاکی روستای فخرآباد است که از آنجا تا منطقه یکساعت پیاده روی است. این منطقه مرطوب و معتدل است. علاوه بر آن گون، دافنه، کوما، لاله و تنگز از دیگر گونه‌های گیاهی و کبک، کبک دری، کل و بز، خرس قهوه ای، زاغ نوک زرد و قرمز از گونه‌های جانوری منطقه اند.
دشت لاله‌های واژگون شهرستان کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری مشهورترین دشت لاله ایران ...مشاهده کامل متن است . گونه‌ای از لاله واژگون که در این دشت می‌روید بسیار نادر است و در یک اثر طبیعی ملی به شمار می‌آید.
لاله‌های واژگون در زبان محلی گل بگریو (گل گریان) و اشک مریم نامیده می‌شوند، در اواخر فروردین ماه به گل می‌نشینند و تا اواخر اردیبهشت گل‌های خود را حفظ می‌کنند, این گل در مناطق صخره ای و سنگ لاخی می‌روید و حتی تا 10 هزار شاخه از آن در یک دشت قابل مشاهده است
در این مدت هر هفته ده‌ها هزار نفر از این مکان دیدن می‌کنند که بر اثر تخریب‌های صورت گرفته و احتمال انقراض، حضور گردشگران با محدودیت‌هایی همراه گردیده‌است.
رویشگاه اصلی این گیاه نادر، دامنه کوههای آب‌کاسه خوربه، گرگانک و مناطق بنواستکی و مله زرده‌است.
لاله واژگون از راستهٔ سوسن‌سانان است،عمر این گیاه بسیار کوتاه است. لاله واژگون از گیاهان علفی پیازدار و چندساله‌است که تاکنون 15 گونه آن در ایران شناسایی شده‌است.
گونه زرد کمرنگ متمایل به لیمویی این گل‌ها موسوم به لاله گرگانی بین 50 تا 80 سانتیمتر ارتفاع دارد. پیاز این گیاه به علت وجود موادی موسوم به آلکالوئیدهای ایمپریسین و فرتیسین مسکن درد است.
تاکنون شصت گونه از از این گیاه شناخته شده‌است. پیاز آن به صورت یک غده متورم، گوشتدار بوده و دارای مقدار زیادی نشاسته و چندین عامل دارویی است و چون تازه باشد سمی بوده و قابل خوردن نیست، ولی در چین سمیت آن را گرفته و در آشپزی از آن استفاده می‌کنند.
در برخی نقاط ایران، این گیاه را اشک مریم یا لاله اشک می‌خوانند. وجه تسمیه چنین نامی به داستان‌های اسطوره ای بازمی گردد. این که این لاله، شاهد مرگ سیاوش بوده و از غصه این اتفاق سربه زیر شده و اشک می‌ریزد.
اشک‌های لاله واژگون در حقیقت شیره‌ی بی رنگی هستند که در درون لاله قرار دارند و گاهی به سمت پائین سرازیر می‌شوند.
پوشش برف بر روی تپه‌ها، آسمان نیلی رنگ و زیبا با ابرهای سپید و صدای رودخانه‌ها از جمله سرشاخه "زاینده رود" چشم انداز زیبا و دل انگیزی را در مسیر دشت لاله‌های واژگون به وجود آورده است
منبع:
http://fa.wikipedia.org
http://www.mehrnews.com/detail/news/2026325
http://www.qudsonline.ir
http://www.jahannews.com/vglefp8zojh87n2..9jjbibrz.html
http://danakhabar.com/
http://www.yjc.ir/
http://samanema.ir/index.php/province-chharmahl-and-bakhtiari/tourism-and-entertainment/5912-5879-2.html