فرش اصفهان

یکی از صنایع دستی اصفهان قال بافی است. اصفهان در زمان صفویه یکی از مراکز عمده قالیبافی بود. در این شهر تعداد زیادی کارگاه وجود داشت که در آن قالیهای زر بفت بافته می‌شد.
کارگاههای قالی بافی دربار صفوی متصل به کاخ سلطنتی در جنوب عالی قاپو بین میدان شاه و چهل ستون، با استفاده از بهترین مواد اولیه همواره زیر نظر شخص شاه عباس بزرگ به کار می‌پرداختند.
این توجه شاه صفوی موجب شد تا اصفهان آن روزگار سهم بزرگی را در بافت آثار برجای مانده در موزه‌های مختلف جهان را عهده دار گردد. اصفهان در آشوب افغان در آن دوره، آسیب فراوان دید و تعداد بسیاری از هنرمندان و صنعتگران خود را از دست داد ولی پس از چندی توانست رونق اولیه خود را به دست آورد.
در زمان قاجاریه قالی بافی اصفهان دوباره احیاء شد. در جنگ جهانی اول اصفهان یکی از مراکز عمده تهیه قالیچه بود و پس از آن نیز بحرانهای زیاد اقتصادی تاثیر در کار قالی ...مشاهده کامل متن بافی نگذاشت چون قالیچه‌های آن بسیار ارزان تهیه می‌شد.
دار مورد استفاده در اصفهان و توابع، دار عمودی است. وجود چوب دیگری به نام پله پیچ که از میان نخ‌های چله پائینی عبور می‌کند و به وسیله سیم‌های فلزی به زیر دار متصل می‌شود از امتیازات این دار است.
در مراحل نهایی بافت و پایین کشی قالی و زمانی که به واسطه کوتاهی چله‌ها، عمل گره زدن چله‌های بالایی به سردار میسر نیست، با انتقال چوب پله پیچ به بالا و عبور چله‌های بالایی از میان آن و اتصال این چوب به سردار به کمک سیمهای فلزی بافت قالی ادامه می‌یابد.
این عمل برای بافنده این امکان را فراهم می‌سازد تا بدون تغییر مکان به بافت بقیه قالی ادامه دهد.
از ویژگی‌های قالی اصفهان می‌توان گفت : تعداد رنگهای انتخاب شده در قالیهای اصفهان بسیار محدود است. گره قالیهای اصفهان فارسی بوده و جفتی آن نیز کم نیست.
رنگهای طبیعی بسیار کم مصرف می‌شود و بیشتر در قالیهای خوب از رنگهای شیمیایی دندانه ای استفاده می‌شود.
در اصفهان قالیچه‌ها و فرش‌هایی در اندازه‌های ذرع و چارک، ذرع و نیم، دو ذرعی، پرده‌ای و فرش‌های شش متری و گاهی بزرگ‌تر بافته می‌شو. فرش‌های ظریف بافت و گل ابریشم اصفهان با طرح‌های آن همواره از شهرت بسیار زیادی در بازارهای جهان برخوردار بوده‌اند.
در روستاهای اطراف اصفهان نیز کم و بیش دارهای قالی وجود دارد. روی این دارها قالی و قالیچه‌ها طرح شاه عباسی و سایر طرحهای اصفهان بافته می‌شود. رنگهای بکاررفته در آنها عموماً نباتی بوده و بیشتر از روناس، قارا، اسپرک، گنده یا گندل، پوست گردو، پوست انار و چند گیاه دیگر استفاده به عمل می‌آید.
از توابع اصفهان که در هنر قالی بافی مشهور هستند از قالیچه‌های بختیاری و قالی‌های جوشقان بایستی نام برد.
قالیچه‌های بختیاری را البته بیشتر در روستاهای شهرکرد و چهار محال می‌بافند. قالی و قالیچه‌های جوشقان از زمان صفویه مشهور عالم بوده است و سابقه قالی بافی جوشقان به پیش از زمان صفویان می‌رسد.
ولی در روزگار شاه عباس این صنعت در آنجا توسعه بسیار یافت. در آن زمان کارگاههای متعدد شاهی در آنجا مشغول کار بوده اند. جوشقان در آن زمان از توابع کاشان بوده است.
در موزه‌های اروپا و امریکا تعداد زیادی قالی وجود دارد که منصوب به این روستای کوچک بوده است. قالیهای جوشقان ریز بافت و دوپوده است.
در شهرهای مختلف اصفهان هنرمندان بسیاری به هنر قالیبافی مشغول می‌باشند که شهرهای کاشان و نائین از جمله معروفترین این شهرها می‌باشند که به هنر قالیبافی می‌پردازند.
منبع :
wikipedia.org
isfp.ir
www.yjc.ir
vivannews.com
Isfahan.ir