آرامگاه
امامزاده عبدالله کودزر در روستاى کودزر، در 30 کیلومترى جاده
اراک به
خمین و 7 کیلومتر دورتر از جادّه ترانزیتی، نزدیک روستاى حسن آباد واقع شده است.
این امامزاده به «شاهزاده عبدالله» مشهور است.
بنا بر روى سطح مرتفعى که نزدیک سه متر از سطوح اطراف بلندتر است، با نقشه هشت ضلعى به ابعاد هر ضلع، 20/4 متر ساخته شده و داراى دو ورودی یکى در شمال شرقى و دیگرى در جنوب شرقى است.
گنبد امامزاده،کروى یک پوش با پوشش سیمانى است. ارتفاع داخلى بنا،از کف تا گنبد، 15 متر است و تمام دیوارهاى داخلى، از ارتفاع یک تا 12 مترى گچ‌برى شده است؛ اما سطح زیر گنبد،فاقد تزیین است.
شیوه گچ‌برى بنا، آن را به قرن ششم هجرى قمرى مربوط میکند.
عمده تزیینات بنا، شامل گچ‌بریهاى نفیس دیوارهاى داخلى است که تا زیر گنبد کار شده و در اثر مرور زمان، قسمت‌هایى از آن‌ها از بین رفته است. در جنوب بقعه نیز محراب گچ‌برى زیبایى قرار دارد که داراى کتیبه هایى از آیات قرآن (سوره هاى اسراء مؤمنون و اخلاص) به خط ثلث و کوفى است.
گنبد بقعه، آجرى و از داخل گچ‌کارى شده است. شکستگى‌هایى در بدنه داخل بنا وارد شده که به گفتة اهالى، متعلّق به میخهاى چوبى است که حدود چهار سانتى‌متر در عمق دیوار کوبیده شده اند.
نقشه
...مشاهده کامل متن ى گچ‌برى داخل حرم، از تنوع خاصّى برخوردار است و نقوش گیاهى مختلف را نشان میدهد. یک نوع آن، نقش دایره اى است که نقش گل چهار پر گردان دارد.
بقعة دیگرى متّصل به بقعة امامزاده عبداللَّه قرار دارد که گویند متعلّق به حلیمه خاتون، خواهر امامزاده عبداللَّه است.
این بقعه، آجرى و داراى گنبد فلزى طلایى رنگ است. ازارة بقعه، آجر، کاشىهاى قرمز، آبی و فیروزهاى، سفید و لاجوردى است.
بر روى قبر امامزاده عبداللَّه، ضریح مطلّاى زیبایى نصب است که بر روى آن نوشته شده: «ضریح مطهّر امامزاده عبداللَّه فرزند امام موسى کاظم که به همّت امنا و نظارت ادارة کل اوقاف و امور خیریة استان مرکزى در سال 1380 ساخته و نصب گردید.
میناسازى طرفه نژاد به طرّاحى و ساخت بهنام کبیرى سامانى، قلمزنى سیّد رسول احمدى».
به اعتقاد اهالى، امامزاده عبداللَّه از فرزندان امام موسى کاظم است. برخى نسب شریف او را با سه واسطه به امام هفتم منتهى مىدانند که از قرار ذیل است:
سیّد عبدالله بن محمّد الامیر بن احمد ابى‌الطیّب بن هارون بن امام موسى الکاظم .
وى سیّدى جلیل القدر، عظیم الشأن و بسیار بزرگوار بود. علماى انساب، نسل و اعقاب احمد بن هارون را در قم و نواحى آن نوشته اند. بر این اساس، اکثر عموها و عموزادگان سیّد عبدالله در قم، تفرش، اراک و فراهان سکنى گزیده و منشأ آثار و برکاتى براى اهالى این مناطق بوده اند.
پدر امامزاده عبدالله، محمّد نام داشت که بنا به نوشتة علماى انساب، امیر منطقة قم بود و از او فرزندان زیادى به وجود آمده است. وى، فرزندى داشته به نام سیّد حسن که به عنوان «قائد الجندى» رهبر جیوش و فرمانده سربازان معروف بوده است.
سیّد عبدالله، به خاطر منصب دولتى پدر، و سیادت و شرافت نسب، از موقعیّت ممتازى برخوردار بود و در شهر «قم» به کسب دانش پرداخت و از سرآمدان عصر خویش شد و سپس به عراق عجم مهاجرت نمود.
با وجود واسطه ها، در نسب شریف وی میتوان گمان زد که وى در دهة آخر قرن سوّم هجرى وفات یافته باشد. آرامگاه او، اخیراً بازسازى شده و مورد توجّه دوستداران اهل بیت می باشد.
بقعة امامزاده به شمارة 1704 و در تاریخ 25/12/1364 به ثبت آثار ملّی و تاریخى رسیده است.
منبع:
http://shrines.blog.ir/
http://www.emamzadegan.ir/
http://iqna.ir/
