«
پل طبیعت» در نقطه‌ای واقع شده که محل تلاقی شریان‌های اصلی پایتخت مانند بزرگراه‌های مدرس، همت، حقانی و رسالت است.
پل طبیعت نمونه‌ای است بی‌نظیر در خاورمیانه، بزرگترین پل عبور و مرور غیرخودرویی کشور با 7000 مترمربع مساحت با شرایطی منحصر به‌فرد، یکی از مقاصد گردشگری شهر
تهران و دست آخر هم نماد جدیدی برای پایتخت.
وقتی زمین‌های عباس‌آباد طراحی می‌شد دو پل به‌عنوان گذرگاه پیاده برای اتصال دو جبهه شرقی و غربی بزرگراه مدرس در نظر گرفته شده بود. این دو پل با یکدیگر تلفیق و به صورت یک پل در چند سطح در آمد و به این ترتیب
پل طبیعت شکل گرفت.
در طراحی این پل از معماری پل‌های ایرانی مانند
پل خواجو الهام گرفته شده و یک سازه کاملا سازگار با محیط زیست و طبیعت است که نمونه مشابه آن در پارک‌های ملی و طبیعی کشورهای
فرانسه، کانادا،
هلند،
بلژیک،
مالزی و استرالیا ساخته شده است.
فعالیت‌های عمرانی و شیوه اجرایی این پل با توجه به فرآیند برشکاری، مونتاژ قطعات، نصب و جوشکاری در کنار بهره‌مندی
...مشاهده کامل متن از سازههای فضایی در ارتفاع 40 متری در کل کشور منحصربه‌فرد است که در نهایت موجب شده سازه‌ای بزرگ در پهنه فضای سبز میانی بزرگراه مدرس نمایان شود.
وزن کل سازه فلزی پل بیش از 2000 تن بوده و در ساخت آن بیش از 14 هزار قطعه فولادی با بیش از 102 کیلومتر جوشکاری به هم متصل شده است. در مجموع وزن کل بتون‌ریزی انجام شده حدود 15 هزار تن است.
آرامش در ارتفاع 40 متری زمین
پل طبیعت یک پل سه پایه برای تردد پیاده از بالای بزرگراه مدرس، مکث و دیدار از مناظر پیش‌رو و همچنین تجربه آرامشی فوق‌العاده در ارتفاع 40 متری از سطح زمین است.
مساحت این پل 7000 مترمربع است که 720 متر آن به فضای سبز و 480 متر آن به رستوران‌ها، کافی‌شاپ و دیگر فضاهای فرهنگی و تفریحی اختصاص خواهد داشت. شهروندان می‌توانند روی کفپوش‌های چوبی پل با مساحتی حدود 5100 متر مربع پیاده روی کرده یا از مسیرهای دوچرخه‌سواری و کالسکه‌سواری لذت ببرند.
براساس قولی که پیمانکار اجرایی طرح داده پل طبیعت از زمان بهره‌برداری صد سال عمر خواهد کرد و در برابر حوادث و بلایای طبیعی حتی زلزله بالای هفت ریشتری تهران که سال‌هاست انتظارش را می‌کشیم، مقاوم است.
سه طبقه پل برای گذشتن، ایستادن و به خاطر سپردن زیبایی پایتخت
پل طبیعت سه طبقه دارد، طبقه اول 1450، طبقه دوم 2870 و طبقه سوم 571 متر مربع است. همچنین قرار است در طبقه سوم انواع فضاهای تفریحی از نمایشگاه و کافی‌شاپ گرفته تا گالری و رستوران‌های متنوع به‌عنوان یک مقصد گردشگری جذاب ایجاد شود.
روی پل به تفکیک سه مسیر مشخص اسب‌رو و کالسکه‌رو، دوچرخه‌رو و انسان‌رو در نظر گرفته شده است. پیش‌بینی فضاهای مکث روی پل و طراحی مبلمان شهری مناسب و هماهنگ با ویژگی‌های این سازه از نکاتی است که در طراحی این پل مد نظر بوده است.
مسیر دسترسی
اگر می‌خواهید از بوستان آب و آتش از پل طبیعت گذر کنید باید از معابر فرعی ضلع شرقی خیابان آفریقا استفاده کنید یا بعد از گذشتن از چهارراه جهان کودک وارد خیابان دیدار جنوبی شده و به بوستان آب و آتش وارد شوید.
اگر هم بوستان طالقانی را برگزیده‌اید باید از ایستگاه مترو حقانی استفاده کنید یا از محور غرب به شرق بزرگراه حقانی به این بوستان جنگلی وارد شوید و پس از عبور از مسیرهای پیاده راه طراحی شده در این بوستان به پل طبیعت قدم بگذارید.
مصاحبه با طراح پل
پلی که طراحش برنده جایزه معماری جهان شد
وقتی پل را طراحی می‌کردم اولین چیزی که به ذهنم آمد همان خاطره بود. بعد هم که می‌خواستیم مدارک مسابقه را تحویل بدهیم، پل خواجو را برای مقایسه عنوان کردیم.
این‌طور نبود که بنشینیم و پلی از روی پل خواجو طراحی کنیم. پل خواجو، یکی از نمونه‌های برجسته معماری سنتی ما است.
اولین‌بار وقتی داشته از خیابان ظفر و پل‌های کوچکش که بر روی رودخانه قرار دارند رد می‌شده، مبلی را کشیده روی پل کوچک و روی آن نشسته است. بعد با خودش فکر کرده که چه خوب می‌شود اگر پل‌ها جایی برای ماندن هم باشند.
کمی بعد که شروع به طراحی پل طبیعت کرده جوانی ٢٥ساله بوده که شانسی برای خودش قائل نبوده، با خودش فکر کرده «دلت خوش است»، حالا که قرار است طرحی برای روی کاغذماندن بکشد هرچه هیجان‌انگیز‌تر باشد بهتر است، اما طرح او برنده شد و در ٢٦ سالگی، زندگی‌اش با یکی از نمادهای تهران گرده خورده است.
یکی از نمادهایی که تنها و تنها برای مردم و پیاده‌ها، ساخته شده است. او حالا که یکی از معتبرترین جوایز معماری دنیا را برده ٣١ ساله است. با لیلا عراقیان معمار پل طبیعت درباره بردن جایزه مسابقه A+، پل طبیعت و... گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید: فکر می‌کردید برنده جایزه شوید؟
مسابقه A+ یکی از مسابقات معتبر جهانی است. چنین جوایزی فرصتی برای مقایسه سازه‌هایی مانند پل طبیعت با نمونه‌های مختلف از سراسر جهان هستند.
خوشحالم از اینکه پل طبیعت توانست در میان سازههای بزرگ جهان دیده شود و حتی در بخش مردمی نیز توانست رتبه اول را به دست آورد. به نظرم پل طبیعت به علت اینکه فضایی عمومی و پروژه‌ای مردمی است بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.
ضمن اینکه حضور معماران برجسته‌ای مانند زاها حدید و دفتر معماری OMA و همچنین دفتر معماری نادر تهرانی در آمریکا، باعث افزایش سطح رقابت در این مسابقه شده است.
چطور شد با عباس‌آباد آشنا شدید و پروژه پل طبیعت را طراحی کردید؟
فکر می‌کنم سال ٨٥ بود که به خاطر تبلیغاتی که کرده بودیم برای کار در اراضی دعوت شدیم.
کار آلاچیق‌های بوستان را از سوی مهندس میرحسینی به عهده گرفتیم.
بعد هم که پروژه‌های آمفی‌تئاتر آب و آتش، بازار گل و پل ابریشم دو را به عهده گرفتیم. در مرحله طراحی این پروژه‌ها بودیم که فراخوان طراحی پل طبیعت که آن زمان نامش پل پیاده شهید مدرس بود مطرح شد.
آمفی‌تئاتر آب و آتش همین محوطه‌ای است که الان روی آن می‌نشینند. یک محوطه بود که سقف اسپیس فریم داشت. یک پوشش ساده و صاف بود و هفتصد مترمربع پارچه داشت.
در بازار گل هم پلی بود که قرار بود دو طرف پارک را به هم وصل کند. کار ما درواقع طراحی پوشش پارچه‌ای بود که دو طرف قرار گیرد. هر قطعه آن هزار متر مربع بود.
آمفی‌تئاتر آب و آتش دارای یک پارچه یک تکه است، ولی در بازار گل، هریک از قسمت‌های پل با استفاده از سه تکه پارچه درست شده است.
پل طبیعت دارد به‌سمت برندشدن پیش می‌رود. نگاه اولیه شما چقدر شبیه آن چیزی است که حالا درست شده است.
طرح چهارپایه، طرح دوم من بود. قسمت روی اتوبان طرح اول، که در مسابقه هم شرکت کرد، از اینکه هست خیلی ساده‌تر بود. در مورد این پروژه پنج فکر اساسی وجود داشت؛ اولین ایده این بود که این پل قرار نیست فقط مکانی برای وصل‌کردن دو نقطه به هم باشد، بلکه قرار است ادامه دو پارک و فضایی برای ماندن باشد.
نکته دوم این بود که بیاییم به‌جای اینکه دو نقطه را در دو پارک به هم وصل کنیم، طوری طراحی کنیم که در هر دو طرف پخش شود و به همه نقاط کلیدی دو پارک هم متصل شود.
این ایده تا حدی اتفاق افتاد. در درجه سوم، می‌خواستیم نقاطی با کمترین درخت را پیدا کنیم و ستون‌ها را آنجا کار بگذاریم. در طرح اولیه هم بنا بر این بود که فرم به شکل درخت باشد، البته تصور این نبود که یک ستون درختی داشته باشیم.
تک‌ستون‌های پراکنده‌ای مدنظر بود. خود بدنه خرپا هم المان‌های نامنظمی داشت. ایده دیگر این بود که بررسی کردیم و دیدیم وقتی با یک دهانه بزرگ طرف هستیم، بی‌شک یک عمق سازه‌ای خواهیم داشت.
درواقع ایده این بود که ابعاد را طوری کنیم که فضا و معماری تبدیل به المان‌های جدایی‌ناپذیر شوند. مسئله دیگری که مدنظرمان قرار گرفت این بود که معمولا چون پل‌ها قرار است بهینه ساخته شوند، طراحی صاف دارند؛ این یک نوع پرسپکتیو یک‌نقطه‌ای ایجاد می‌کند و آدم را مجبور به رفتن می‌کند.
ما پل را به‌صورت قوسی کشیدیم تا رهگذر، انتهای مسیر را نبیند. این پیچ و خم سرعت آدم را کم می‌کند. اما در مرحله دوم قرار شد کار با همان ایده اولیه کمی تدقیق شود؛ یعنی قرار شد طرحی بدهیم که تمرکز اولیه آن روی اتوبان باشد، ولی زبانی داشته باشد که اگر لازم شد بعدا بتواند ادامه پیدا کند.
مسئله دیگر این بود که قرار شد پل کمی نمادگرایانه‌تر باشد و خیلی ساده و معمولی نباشد.
در مرحله دوم مسابقه تمرکز را روی بخش اتوبان گذاشتیم و مسیرها خلاصه شد، اما الان یک‌سری مسیرهایی داریم که روی خطوط توپوگرافی زمین حرکت می‌کند و در هر دو پارک پخش می‌شود.
دو طبقه بودنش دو نوع دسترسی به پل را ایجاد می‌کند. در مرحله دوم چهارپایه‌بودن مطرح شد و آن چیزی که امروز می‌بینید درواقع فرم پیشرفته همان طرح مرحله دوم است.
درنهایت این فرمی نبود که من به تنهایی به آن رسیده باشم؛ یک کار تیمی بود. مهندس بهزادی و سحر یاسایی هم در این زمینه همکار من بودند و فکر هر سه ما بود که برنده شد.
وقتی با مهندس سازه صحبت کردیم، گفت شاید به‌جای چهار ستون با دو ستون هم بشود این کار را پیش برد، بعد بررسی کردیم و کار روی سه ستون نهایی شد. زمان بررسی، در قوس‌ها هم تغییراتی ایجاد شد.
همچنین رمپ‌ها بیرون فضای پارک بود که حس خطرناکی داشت، برای همین تغییر کرد. فرم سر ستون‌ها از اول سه طبقه و ویوپوینت بود که کمی تغییر کرد.
منبع :
http://www.mehrnews.com/
www.fardanews.com/
hamshahrionline.ir
