یکی از دهستان‌های بخش رحیم آیاد شهرستان
رودسر دهستان شوئیل میباشد.
این دهستان در سال 1373 از دهستان اشکور سفلی جدا شده و اینک مرکز
دهستان شوئیل، روستای شوئیل بوده که تعداد 56 روستا نیز تحت پوشش دارد.
روستای شوئیل با روستاهای کیکاوس، دتورسر، تازه آباد، دشتک و زراکی همسایه بوده و در 45 کیلومتری بخش رحیم آباد و 60 کیلومتری جنوب غربی شهرستان
رودسر واقع شده است که تماما" در نواحی اشکور قرار دارد و به نوعی مرکز اشکورات میباشد.
در کتاب وجه تسمیه روستاهای
گیلان اثر مرحوم جهانگیر سرتیپ پور آمده است که شوئیل همان «شوئیتهر = شوئیتر» روستایی است که به گزارش پورداود به معنی سرزمین است که در آنجا زیست کنند.
خردتر از ایالت یا کشور و بزرگتر از ده. بنابراین باید سرزمینی باشد که امروز «بلوک» خوانند.
رابینو درباره این روستا می‌نویسد:« شوئیل در ارتفاع 1245 متری قرار دارد و ییلاق عده ای از خان‌های رحیم آباد است که در آنجا خانه‌های خوبی ساخته اند.» شایان ذکر است،ساکنان شهررحیم آباد به سه طایفه جور حیاطی (بالا حیاطی )، من حیاطی (میان حیاطی) و جیر حیاطی (پائین حیاطی ) تقسیم می‌شوند که مربوط به حیاطهای موجود در تابستانگذران
...مشاهده کامل متن اهالی شوئیل، که معتبرترین آبادی اشکور به شمار می‌رفت، میشود.
من حیاطی‌ها را از طایفه هزار اسب می‌دانند(کتاب گیلان،بخش تاریخ اشکور تالیف موسی مسعود) که خود تاریخی دیرینه داشته و در گذشته‌های دور سرزمینهای اشکور و حتی لرستان، خوارزم و ابرکوه ردپای آنان را می‌توان یافت.
یک از بناهای بسیار قدیمی روستای شوئیل، مسجد جامع آن ( نام محلی آن جیر مسجد) بوده که مردم منطقه اعتقاد عمیق و قلبی به این مکان مقدس دارند. ساختمان قدیمی این مسجد به علت فرسودگی و غیر قابل استفاده بودن تخریب و با کمک مردم ،هیت امناء، انجمن‌های مردم نهاد و… بنای جدید آن در حال احداث میباشد.
شوئیل در ارتفاع 2000متری از سطح دریا قرار دارد وسر بر آستان سوری وملا خورشید یا خورشید شاه نهاده است .شوئیل در گذشته از آبادترین مناطق کوهستانی گیلان بود ، ملاکین رحیم آباد تا قبل از اصلاحات ارضی رژیم شاه جهت ، تفریح وجمع آوری محصول از ماه خرداد به شوئیل سفر وکوچ می‌کردند با روپوشی از تخته‌های کوتاه به لفظ محلی ( ست ) ومحوطه‌های بی درو دروازه وباغات صیفی کاری محصور شده با شاخه‌های درختان به لفظ محلی (چپر ) وداشتن حدود شصت الی هفتاد باب مغازه ، حمام ، پاسگاه ژاندارمری ، داروخانه ، دکتر ، دو مسجد ، مناظر طبیعی زیبا ، گردشگاهها (چاک9 ، چشمه‌ها مخصوصاً چشمه کبوتر خانی که در ضلع جنوبی شوئیل در آغوش جنگل مملو از راش در بلندی واقع شده است ، بسیارتماشایی وجالب شده وچشمه‌ی ویاسر هم به علت داشتن آبشار کوچک که محل آب تنی جوانان بود ، از اهمیت خوبی برخوردار است وشوئیل در بین تمام آبادی‌های بزرگ ومعروف آن مانند اُمام ، دیلمان ، پیرکوه ، شوک سنگ سرود ، کاکرود ، پرامکو، کجید وجوش‌ترین مناطق تابستان نشین کوهستانی بود در گذشته بهرتین انگورها ، زغال اخته ، گلابی ، گیلاس ، آلبالو قیسی ، حتی نمک معدنی وپیاز ، بادمجان ، زال زالک از رودبار از راه کوفکا گردنه معروف ، لبو وارد بازار شوئیل می‌شد .صیفی جات نیز از گیلان وارد می‌گردید
وجه تسمیه شوئیل از نام شوئیل دهستان شوئیل به مرکزیت شوئیل عبارتند از : ایمن ، توسه چالک –وربن – سورتقله – لات محله –بنان – مازگه –امیرمحمد – کیاسه –ایزوین – گراجی –دواب رئیسن – هسی کوه – بلکون – گیلانه –چمتو – سوخته کیش – خانه سرک – تکیشن – طلابنک – برمکو – اکبر آباد – صمد آباد – وگلخانی – زیراکی – دشتک – شوئیل –تازه آباد – دتوسر – تلکیان – کلکا لوس –لرده سلکابن سفلی – سلکابن علیا- سلکابن وسط- سراور سو- خرسند کلایه –مازو دره –رومدشت – کلاسر –گوره خافی –لسبو –شیرکوه –شرمدشت – شفیع آباد –خراسان سر- مومن زمینی – تکاس لته رود – برگام – لیلکی میباشد .
منابع :
http://alborz.irib.ir/
http://darsenak.ir/
http://polorood.xzn.ir/
