آدرس : استان مرکزی، غرب شهرستان زرندیه، بخش خرقان، روستای چناقچی علیا
روستای چناقچی علیا که از توابع بخش خرقان میباشد به عنوان یکی از روستاهای نمونه گردشگری انتخاب شده است و در ۴۵ کیلومتری شمال غرب شهر
ساوه قرار دارد. تا مرکز شهرستان
زرندیه (مامونیه) حدود ۵۰ و تا
تهران حدود ۱۴۰ کیلومتر فاصله دارد.
ارتفاع این روستا از سطح دریا ۲۴۰۰ متر و آب و هوای آن گرم و خشک است.
قدمت تاریخی این روستا بسیار زیاد است به طوری که گفته می‌شود به
دوره صفویه برمی‌گردد. ساکنان آن را ارامنه، ترک‌ها و فارس‌ها تشکیل می‌دهند و هر سه این زبان‌ها در روستا رایج است.
اکثریت مردم این روستا مسلمان شیعه هستند و اقلیت نیز مسیحی ارتودکس می‌باشند.
روستا در ناحیۀ کوهستانی استقرار یافته و
بافت مسکونی متراکمی دارد.
رودخانه‌ای از میان روستا عبور می‌کند و در دو سوی آن فضای سبز زیبا و چشم نوازی گسترده شده است. معابر روستا مناسب و پوشیده از درخت است.
این روستا از روستاهای ییلاقی استان
مرکزی است که در فصل
بهار، کوهستان‌های اطراف آن به اتراقگاه عشایر کوچرو تبدیل می‌شود.
از مهم‌ترین
...مشاهده کامل متن و زیبا‌ترین مناظر طبیعی روستای چناقچی علیا به درختان گردوی دامنه کوه اطراف روستا می‌توان اشاره کرد که خصوصاً در فصل بهار و تابستان جلوه خاصی دارند.
عمده‌ترین جاذبه‌های روستا را طبیعت کوهستانی، تفرجگاه‌های کوهپایه‌ای و مناطق برخوردار از قابلیت‌های ورزش‌های کوهستانی تشکیل می‌دهد. منظره صلیب سبز از زیبا‌ترین جاذبه‌های طبیعی روستا است.
این منظره بدیع را درختان گردو در دامنه کوه پدید آورده‌اند.
از آثاری که در بخش تاریخی این روستا قرار دارد، می‌توان به کلیسای ۴۰۰ ساله سرکیس مقدس اشاره کرد. تاریخ ساخت این بنا مربوط به سال ۱۷۷۰ میلادی میباشد.
در فضای داخلی کلیسا، سطح محراب نسبت به کف تالار یا فضای پوشیده به طور قابل توجهی مرتفع است. در سطوح دیوارهای داخلی کلیسا، نماد‌ها و مظاهر باورهای پیروان حضرت مسیح به صورت تابلوهای نقاشی بسیار زیبایی خودنمایی می‌کند که تماشای آن‌ها خالی از لطف نیست.
از دیگر جاذبه‌های گردشگری روستا می‌توان به آبشار چناقچی که در انتهای این روستا قرار دارد اشاره نمود که در ارتفاع ۲۴۰۰ متری از سطح دریا واقع شده است.
آبشار از ارتفاع تقریبی ۳۰متری ریزش دارد و از فراز بستر صخره‌ای دره در منتهی الیه شمالی آبادی و از میان سبزه زاران و جلبک‌ها به پایین سرازیر می‌شود و راهی طولانی را برای ریزش می‌پیماید.
زیر این آبشار نیز مکانی مسطح با درختانی سرسبز وجود دارد که مکانی دلنشین را برای اقامت و تماشای این زیبایی فراهم آورده است. رنگین کمانی که از تابش نور خورشید بر این آبشار بوجود می‌آید به زیبایی‌های این آبشار می‌افزاید.
آبشار چناقچی با زیبایی بکری که پدید آورده، هر ساله به ویژه در فصل بهار گردشگران بسیاری را از سراسر کشور به این منطقه می‌کشاند. فصول سرد سال نیز جذابیت دیگری را برای آبشار چناقچی ایجاد می‌کند و آن هم وجود یخ‌ها، قندیل‌ها و آویزه‌های یخی است که به جذابیت این آبشار بیش از هر زمان دیگری می‌افزاید.
از آثار باستانی این روستا می‌توان به تپه مشانه مربوط به دوران‌های تاریخی پس از اسلام اشاره کرد. این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۵۶۲۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
خانه‌های این روستا به تبعیت از شیب زمین در کنار یکدیگر و چسبیده به هم و در یک طبقه با دیوارهای ضخیم و سقف مسطح ساخته شده‌اند. مصالح عمدۀ به کار رفته در خانه‌های قدیمی روستا، چوب، گل، کاهگل و خشت است.
اما در ساخت خانه‌های جدید، از مصالح سیمان، آجر، چوب، تیر آهن و گچ استفاده می‌شود. اکثر خانه‌های روستا دارای حیاط، در‌های چوبی و آهنی و پنجره‌های کوچک می‌باشند.
فضای خانه‌های روستا تحت تأثیر نوع معیشت و فعالیت ساکنان شکل گرفته است.
نان فطیر، کوله و نان دستی از مشهور‌ترین نان‌های محلی این روستا است. نان‌های محلی این روستا ترکیبی از چاشنی‌های محلی همراه با آرد آسیاب شده، تخم مرغ و روغن محلی است.
مهم‌ترین مراسمی که در این روستا برگزار می‌شود، عبارت است از: مراسم مربوط به شب چله، چهارشنبه سوری، دعای باران، عروسی‌های محلی و مراسم انگورچینی مسیحیان.
مراسم باران یا کوسه گلین در مواقع خشکسالی در روستای چناقچی علیا بر پا می‌شود. در اجرای این مراسم فردی پوست گوسفند بر تن کرده و با گروهی از اهالی روستا به در خانه مردم روستا می‌روند.
این گروه را نوازندگانی نیز همراهی می‌کنند.
کودکان عضو بسیار خوشحال همراهان کوسه هستند. اعضای گروه از هر صاحبخانه‌ای مقداری آرد گندم، شیرینی، پول و گندم می‌گیرند.
مراسم انگورچینی نیز در شهریور ماه هر سال در میان ارامنه ساکن روستا برگزار می‌شود انجام این مراسم همراه با اجرای موسیقی و خواندن دعای دسته جمعی است.
غذاهای محلی چناقچی علیا عبارتند از: خورشت اسفناج، خورشت کنگر و خورشت کرفس. آش‌های محلی این روستا نیز معروف است. از آن جمله می‌توان به آش انار، آش ترش، آش رشته و آش بی‌بی سه شنبه اشاره کرد.
صنایع دستی این روستا شامل انواع جوراب‌های دستباف پشمی رنگارنگ و قالی و قالیچه با طرح‌های محلی اراک است. مهم‌ترین سوغات این روستا شامل انواع خشکبار، نان فطیر و صنایع دستی روستاست.
از طریق شهر ساوه وجاده‌ای آسفالته به سمت رازقان می‌توان به این روستای زیبا رفت.
این روستا از شمال به بوئین زهرا، از جنوب به روستای نوبران و ساوه و از غرب به ناحیه آوج قزوین و رزن همدان محدود می‌شود.
منابع:
www.fa.wikipedia.org
www.mehrnews.com/detail/News/2259890
www.jamejamonline.ir
www.yjc.ir/fa/news/4524989
www.ettelaat.com
