جومه jume یا پیراهن، جزئی دیگر از لباس زنان با الگوی ساده بوده آن را از پارچه‌های کتانی و چیت‌تهیه می‌کردند. زنان اعیان آنرا از تافته‌های گرانبهاء فراهم می‌کردند.
پارچه‌پیراهن به تناسب آب و هوا گاه از «قناویز» پارچه‌های لطیف نخی ـ و یا از «کرباس» پارچه‌های نسبتا خشن از الیاف ضخیم پنبه‌ای بود. الگوی پیراهن زنانه، معمولاً راسته و بدون برش کمر و اندازه آن حداکثر تا نزدیک زانو بود.
آستین بلند ساده و گاه با مچ سر دست بود.
برخی از پیراهن‌ها بدون یقه و بر گردان داشت جلوی یقه تا حدود cm20 چاک داشته و آنرا با دکمه و یا بندینک می‌بندند. در روستاهای شرق
مازندران پیراهن ساده و یکرنگ و با روستائیان این حاشیه را با نخ به لباس می‌بافتند و به آن «توف» TUF می‌گفتند.
انتهایی دو پهلو پیراهن را معمولاً چاک آزاد گذارده و گاه آنرا با حاشیه تزئین می‌کردند. پارچه پیراهن را معمولاً از پیش رنگ کبود و یا قرمز رنگرزی کرده و زنان،خود آن را می‌دوختند.
سیمای آشکار پیراهن زنان
مازندران نشان می‌داد که سادگی و آزادی آن تناسب با زندگی پر مشغله آنان داشته و از سوی زمینه مناسبی برای ترسیم ذوق و هنر سنتی دارد این جزء پوشاک هنوز هنوز هم در میان زنان محلی
مازندران رواج
...مشاهده کامل متن دارد.
منبع :
fa.wikipedia.org
mazendroni.blogfa.com
http://mazandaran.irib.ir/
