این پل در روستای بلوردکان ( بلار دکان ) از توابع دهستان لات لیل، بخش اتاقور شهرستان
لنگرود و در فاصله دوازده کیلومتری جنوب غربی شهر
املش و ارتفاع چهل و پنج متری از سطح آب‌‌های آزاد بر روی دو رودخانه سیاهرود و زیل بره قرار دارد.
آب سیاهرود از مغرب و آب زیل بره از شمال غربی روستای بلوردکان جاریست که در زیر این پل به هم می‌پیوندد . این پل بر سر یکی از مسیرهای راه شاه عباسی که از
املش به
قزوین کشیده شده بود واقع شده است، این راه کاروان رو و پر رفت و آمد
املش را به نقاطی مانند کهلستان، لات لیل، گرسک، بلوردکان، هلودشت، میان لنگه، اسماعیل آباد و در نهایت
قزوین ارتباط می‌داد.
این راه در گذشته اهمیت بسیاری داشت، به طوری که در فاصله صد و چهل متری این پل بقایای کاروانسرایی مشاهده می‌شود که ظاهرا به دستور شاه عباس ساخته شده است و ابعاد هر ضلع آن تقریبا به چهل متر می‌رسد .
این پل دارای یک دهانه بزرگ و دو دهانه کوچک در طرفین بوده که در حال حاضر یک دهانه کوچک آن به جا مانده است و بقیه آن تخریب شده است. طول این پل پنجاه متر و عرض آن پنج متر بوده است.
قدمت این پل به دوره‌ی صفویه بر می‌گردد .
ویژگی‌های
...مشاهده کامل متن ساختاری و کالبدی پل بلوردکان:
از این پل در حال حاضر یک چشمه کوچک و قسمتی از یک پایه، که آن نیز تخریب شده ، به جا مانده است.
طاق این پل دارای خیز می‌باشد که ارتفاع آن از نوک جناق تا کف، چهار متر و بیست سانتیمتر و عرض آن سه متر و هفتاد سانتیمتر است. طول باقی مانده پل پانزده متر و گذرگاه آن نیز پنج متر است که ارتفاع جانپناه آن یک متر و قطر آن شصت سانتی متر می‌باشد .
دهانه طاق را ابتدا با آجر و گچ بنا، و بالای آن را با سنگ، گل و آهک پر کرده اند و برای چیدن دیوارهای داخلی بعد از سه یا چهار ردیف آجر، یک ردیف قلوه سنگ رودخانه ای چیده اند که دلیل آن شاید کمبود مصالح و صرفه جویی در بکار بردن آجر بوده، اما دیوارهای بیرونی را کاملا با آجر کار کرده اند.
در قسمت غربی دهانه‌ی باقیمانده، بقایای پل به طول صد و شصت، عرض هشتاد ، پهنای هشتصد و هفتاد سانتیمتر، ارتفاع یک متر و طول سه متر و شصت سانتیمتر مشاهده می‌شود.
پایه این پل جهت استحکام بیشتر با قلوه سنگ‌‌های رودخانه ساخته شده است.
مصالح به کار رفته عبارتند از: قلوه سنگ در پایه ها، آجر در ابعاد 5×20×20 سانتی متر و ملات ساروج .
با توجه به مصالح به کار رفته که مخلوطی از آجر و سنگ است، زیبایی خاصی به بنا بخشیده است. این نوع معماری را میتوان مختص منطقه شمرد. این بنا به شماره هفتاد و هشت هزار و ششصد و ده در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
منابع :
http://www.flashkhor.com/
http://www.fandis.ir/
http://wishna.blogfa.com/
http://www.latlail.ir/
