شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه آران شجاعلو گزارش خطا روسیهآداب و رسوممقبرههای جادهایکنوتافتهی گور مقبره‌های جادهایچیزی که در خیلی از جاده‌های بین شهری روسیه، و حتی در خیابان‌های داخل شهر جلب توجه می‌کند، مقبره‌های کنار جاده است.این مقبره‌ها را به یاد جانباختگان جاده ای در همان محلی که تصادف شده، اکثرا روی درخت، گاردریل و یا در شانه جاده نصب می‌کنند و شکل آن‌ها بسیار متنوع است؛ از یک دسته گل مصنوعی ساده بگیرید تا پلاک و صلیب و سنگ قبرهای حکاکی شده و نرده دار. در ساختن بعضی از آن ها، حتی از قطعه ای از وسیله نقلیه ای که با آن تصادف شده هم استفاده می‌شود، مثلا فرمان یا چرخ ماشین.به این نوع مقبره‌ها «کِنوتاف» (Kenotaf) یا «تُهی گور» (معادل انگلیسی: Cenotaph) گفته می‌شود و نمونه‌های دسته جمعی آن، مثلا برای شهدای گمنام، از قرن‌ها پیش در کشورهای مختلف مرسوم بوده و هست.همان طور که از نام آن برمی‌آید، این مقبره‌ها خالی هستند و جان باختگان در محل دیگری به خاک سپرده شده اند. البته باید در نظر داشت که سوزاندن جسد در بین درصد قابل توجهی از مردم رایج است و خیلی از مقبره‌های واقعی هم عملا خالی هستند.بعضی از مردم معتقد، با دیدن این مقبره ها، صلیب می‌کشند و می‌گویند «تْسْارْسْتْ‌وی‌یِه نی‌بِسْنایه» (Tsarstvie Nebesnoe) که یعنی «ملکوت الهی» یا «جایش در بهشت باشد!».بین راننده‌های جاده ای حرفه ای هم رسم است که با دیدن این مقبره ها، به نشان احترام، بوق بزنند.برای بعضی ها، این مقبره حکم قبر دوم عزیزانشان را دارد و درست مانند قبر واقعی، به آن سر می‌زنند، و حتی نان سیاه و ودکا و مواد غذایی و عروسک (برای بچه‌های فوت شده) روی قبر می‌گذارند. این سنت از نظر کلیسای ارتودوکس مذموم، اما بین روس‌های حتی معتقد، رایج است.در حال حاضر قانون خاصی بر نصب این مقبره‌های جاده ای حاکم نیست، اما راهنمایی و رانندگی به دنبال وضع قوانین سلبی در این زمینه است. ارسال مطالب بیشتر
مقبره‌های جادهایچیزی که در خیلی از جاده‌های بین شهری روسیه، و حتی در خیابان‌های داخل شهر جلب توجه می‌کند، مقبره‌های کنار جاده است.این مقبره‌ها را به یاد جانباختگان جاده ای در همان محلی که تصادف شده، اکثرا روی درخت، گاردریل و یا در شانه جاده نصب می‌کنند و شکل آن‌ها بسیار متنوع است؛ از یک دسته گل مصنوعی ساده بگیرید تا پلاک و صلیب و سنگ قبرهای حکاکی شده و نرده دار. در ساختن بعضی از آن ها، حتی از قطعه ای از وسیله نقلیه ای که با آن تصادف شده هم استفاده می‌شود، مثلا فرمان یا چرخ ماشین.به این نوع مقبره‌ها «کِنوتاف» (Kenotaf) یا «تُهی گور» (معادل انگلیسی: Cenotaph) گفته می‌شود و نمونه‌های دسته جمعی آن، مثلا برای شهدای گمنام، از قرن‌ها پیش در کشورهای مختلف مرسوم بوده و هست.همان طور که از نام آن برمی‌آید، این مقبره‌ها خالی هستند و جان باختگان در محل دیگری به خاک سپرده شده اند. البته باید در نظر داشت که سوزاندن جسد در بین درصد قابل توجهی از مردم رایج است و خیلی از مقبره‌های واقعی هم عملا خالی هستند.بعضی از مردم معتقد، با دیدن این مقبره ها، صلیب می‌کشند و می‌گویند «تْسْارْسْتْ‌وی‌یِه نی‌بِسْنایه» (Tsarstvie Nebesnoe) که یعنی «ملکوت الهی» یا «جایش در بهشت باشد!».بین راننده‌های جاده ای حرفه ای هم رسم است که با دیدن این مقبره ها، به نشان احترام، بوق بزنند.برای بعضی ها، این مقبره حکم قبر دوم عزیزانشان را دارد و درست مانند قبر واقعی، به آن سر می‌زنند، و حتی نان سیاه و ودکا و مواد غذایی و عروسک (برای بچه‌های فوت شده) روی قبر می‌گذارند. این سنت از نظر کلیسای ارتودوکس مذموم، اما بین روس‌های حتی معتقد، رایج است.در حال حاضر قانون خاصی بر نصب این مقبره‌های جاده ای حاکم نیست، اما راهنمایی و رانندگی به دنبال وضع قوانین سلبی در این زمینه است.
