شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه تیشینه گزارش خطا تاج محلهندمعماریهند همسر ایرانیمزار عشقمعماری ایرانی تاج محل، یکی از عجایب هفتگانه معماری جهانتاجمحل از پرآوازهترین بناهای جهان و آرامگاه زیبا و باشکوهی است که در نزدیکی شهر آگره و در ۲۰۰ کیلومتری جنوب دهلی نو پایتخت هند واقع شدهاست و یکی از عجایب هفتگانه جدید دنیا بهشمار میرود.این بنا به دستور شاه جهان، پنجمین امپراتور گورکانی هند به منظور یادبود همسر ایرانیتبارش،بنام ارجمند بانو بیگم مشهور به ممتاز محل که در سال ۱۶۳۱م در سفری جنگی بههنگام وضع حمل فوت کرد بنا شدهاست. خود شاهجهان نیز بعدتر در همانجا به خاک سپرده شد.همانطور که مشخص است، نام این بنا، ایرانی است. این ساختمان بر پایه مخلوطی از معماری ایرانی، هندی و اسلامی بنا شدهاست و در ساخت آن ۲۰،۰۰۰ هنرمند و معمار از نقاط مختلف آسیا بهخصوص ایران، شبه قاره هند، آسیای میانه و آناتولی شرکت داشتهاند.آغاز ساخت تاجمحل سال ۱۶۳۲م (۱۰۴۲ ش) بوده و در سال ۱۶۴۷م (۱۰۵۷ ش) تکمیل شدهاست.احمد لاهوری و برادرش استاد حمید لاهوری (سده یازدهم هجری) سرمعماران ایرانی سازنده تاج محل در هندوستان بودهاند.شاه جهان و ممتازمحل در سال ۱۶۱۲ ازدواج کردند و ۱۸ سال با یکدیگر زندگی کردند و ثمره این ازدواج ۱۴ فرزند بود که هفت تن زنده ماندند و بزرگ شدند. ممتاز محل همسر دوم شاهجهان بود که در ۱۷ جون ۱۶۳۱ میلادی در هنگام تولد چهاردهمین فرزندش جان باخت.در یکی از حملههای جنگی، شاهجهان ممتاز محل را که بسیار دوست میداشت همراه برده بود. او باردار و در ماههای آخر بارداری بود. این نوزاد چهاردهمین فرزندی بود که ممتازمحل بهدنیا آورد و دختر بود که نامش را «گوهرهبیگم» گذاشتند. اما ممتازمحل در اثر وضع حمل جان باخت.مرگ ناگهانی «ممتاز محل» پادشاه را دچار غم و اندوه ساخت. شاه داغدیده پس از تفکر و تدبر بنا به وصیت او تصمیم گرفت بنائی بر مزار محبوبش بسازد تا شاهدی بر عشقش باشد، از اینرو طراحان، مهندسان و استادکاران را از گوشه و کنار دنیا گرد آورد تا آرامگاهی را بسازند که آخرین دستاورد معماری گورکانی گردد.به نوشته تاریخنگاران، شاهجهان در پی درگذشت محبوبترین همراه زندگیاش خلعت شاهانهاش را به عبای سفید عوض کرد و یک سال سوگوار بود. شاهی که قبلاً برای توسعه دامنه سلطنتش خون فراوانی ریخته بود، گوشه نشین شد و برای مدتی دخترش «جهانآرا» به امور دولتداری پرداخت. روایت حاکی است که موهای سیاه شاه جهان طی یکی دو ماه سوگواری سفید شد.خود شاهجهان هم که سالها بعد، به دست پسرش اورنگزیب شکست خورد و مدتی در زندان قلعه سرخ یا لال قلعه به سر برد، پس از درگذشت کنار ممتاز محل زیر گنبد تاج محل به خاک سپرده شدهاست.گیوین هامبلی، نویسنده کتاب «شهرهای هندوستان گورکانی»، مینویسد که ریشههای ایرانی تاج محل، نخستین و پایدارترین برداشتی خواهد بود که یک دانش پژوه رشته معماری اسلامی با دیدن این بنای یادبود حاصل میکند. به نظر او، تاج محل یک نمونه از معماری صفوی است و در واقع، نمایانگر حد اعلای نبوغ ایرانی در هنر معماری در خاک هند است. هامبلی با استناد به سخنان هرمان گوتز، کارشناس تاریخ هنر، میافزاید: «تاج محل از بهترین نمونههای معماری است که با ذوق و سلیقه صفوی انجام شدهاست... در تاج محل موارد معدود انحراف از ارتدکسی هنری صفوی را میتوان مشاهده کرد که شامل»چتریهای راجپوتِ«پیرامون گنبد و تفاوتهایی در تناسب میان گنبد و پایه آن میشود. گلدستهها هم که احتمالاً با الهام از آرامگاه»محمود خلجی«در»ماندو«ساخته شدهاند، اندکی متفاوتاند. از غرایب روزگار است که که یکی از»عجایب جهان«که کمترین ارتباط را با هنر گورکانی (مغولی) دارد، به نمونه کلاسیک و نماد تمدن گورکانی تبدیل شدهاست.» ارسال مطالب بیشتر
تاج محل، یکی از عجایب هفتگانه معماری جهانتاجمحل از پرآوازهترین بناهای جهان و آرامگاه زیبا و باشکوهی است که در نزدیکی شهر آگره و در ۲۰۰ کیلومتری جنوب دهلی نو پایتخت هند واقع شدهاست و یکی از عجایب هفتگانه جدید دنیا بهشمار میرود.این بنا به دستور شاه جهان، پنجمین امپراتور گورکانی هند به منظور یادبود همسر ایرانیتبارش،بنام ارجمند بانو بیگم مشهور به ممتاز محل که در سال ۱۶۳۱م در سفری جنگی بههنگام وضع حمل فوت کرد بنا شدهاست. خود شاهجهان نیز بعدتر در همانجا به خاک سپرده شد.همانطور که مشخص است، نام این بنا، ایرانی است. این ساختمان بر پایه مخلوطی از معماری ایرانی، هندی و اسلامی بنا شدهاست و در ساخت آن ۲۰،۰۰۰ هنرمند و معمار از نقاط مختلف آسیا بهخصوص ایران، شبه قاره هند، آسیای میانه و آناتولی شرکت داشتهاند.آغاز ساخت تاجمحل سال ۱۶۳۲م (۱۰۴۲ ش) بوده و در سال ۱۶۴۷م (۱۰۵۷ ش) تکمیل شدهاست.احمد لاهوری و برادرش استاد حمید لاهوری (سده یازدهم هجری) سرمعماران ایرانی سازنده تاج محل در هندوستان بودهاند.شاه جهان و ممتازمحل در سال ۱۶۱۲ ازدواج کردند و ۱۸ سال با یکدیگر زندگی کردند و ثمره این ازدواج ۱۴ فرزند بود که هفت تن زنده ماندند و بزرگ شدند. ممتاز محل همسر دوم شاهجهان بود که در ۱۷ جون ۱۶۳۱ میلادی در هنگام تولد چهاردهمین فرزندش جان باخت.در یکی از حملههای جنگی، شاهجهان ممتاز محل را که بسیار دوست میداشت همراه برده بود. او باردار و در ماههای آخر بارداری بود. این نوزاد چهاردهمین فرزندی بود که ممتازمحل بهدنیا آورد و دختر بود که نامش را «گوهرهبیگم» گذاشتند. اما ممتازمحل در اثر وضع حمل جان باخت.مرگ ناگهانی «ممتاز محل» پادشاه را دچار غم و اندوه ساخت. شاه داغدیده پس از تفکر و تدبر بنا به وصیت او تصمیم گرفت بنائی بر مزار محبوبش بسازد تا شاهدی بر عشقش باشد، از اینرو طراحان، مهندسان و استادکاران را از گوشه و کنار دنیا گرد آورد تا آرامگاهی را بسازند که آخرین دستاورد معماری گورکانی گردد.به نوشته تاریخنگاران، شاهجهان در پی درگذشت محبوبترین همراه زندگیاش خلعت شاهانهاش را به عبای سفید عوض کرد و یک سال سوگوار بود. شاهی که قبلاً برای توسعه دامنه سلطنتش خون فراوانی ریخته بود، گوشه نشین شد و برای مدتی دخترش «جهانآرا» به امور دولتداری پرداخت. روایت حاکی است که موهای سیاه شاه جهان طی یکی دو ماه سوگواری سفید شد.خود شاهجهان هم که سالها بعد، به دست پسرش اورنگزیب شکست خورد و مدتی در زندان قلعه سرخ یا لال قلعه به سر برد، پس از درگذشت کنار ممتاز محل زیر گنبد تاج محل به خاک سپرده شدهاست.گیوین هامبلی، نویسنده کتاب «شهرهای هندوستان گورکانی»، مینویسد که ریشههای ایرانی تاج محل، نخستین و پایدارترین برداشتی خواهد بود که یک دانش پژوه رشته معماری اسلامی با دیدن این بنای یادبود حاصل میکند. به نظر او، تاج محل یک نمونه از معماری صفوی است و در واقع، نمایانگر حد اعلای نبوغ ایرانی در هنر معماری در خاک هند است. هامبلی با استناد به سخنان هرمان گوتز، کارشناس تاریخ هنر، میافزاید: «تاج محل از بهترین نمونههای معماری است که با ذوق و سلیقه صفوی انجام شدهاست... در تاج محل موارد معدود انحراف از ارتدکسی هنری صفوی را میتوان مشاهده کرد که شامل»چتریهای راجپوتِ«پیرامون گنبد و تفاوتهایی در تناسب میان گنبد و پایه آن میشود. گلدستهها هم که احتمالاً با الهام از آرامگاه»محمود خلجی«در»ماندو«ساخته شدهاند، اندکی متفاوتاند. از غرایب روزگار است که که یکی از»عجایب جهان«که کمترین ارتباط را با هنر گورکانی (مغولی) دارد، به نمونه کلاسیک و نماد تمدن گورکانی تبدیل شدهاست.»