شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه سارا حقیقت گزارش خطا ژاپنخیابانتوکیوایشو نامیکیخیابان ایشو نامیکیخیابانهای ژاپندرخت رسمی توکیونماد شهر توکیو ایشو نامیکی خیابانی مملو از پرسیاوشانجینکو بیلوبا (Ginkgo biloba) یا درخت پرسیاوشان به طرز گسترده ای در بسیاری از فضاهای شهری در دنیا به عنوان درخت زینتی و سایه دار استفاده میشود. درختان جینکو به دلیل توانایی منحصر به فردشان برای تحمل آلودگی، رشد و بالندگی شان در فضای محدود و به طور کلی مقاومتشان در برابر بیماری و حشرات، گزینهی مناسبی برای فضاهای شهری هستند. در ژاپن جایی که به این درختان ایشو (icho) گفته میشود جنکو در سراسر کشور در معابد، در پارکهای شهری، در کنار خیابان دیده میشود. جنکو درخت رسمی توکیو است و برگ جنکو نماد شهر توکیو. میان بسیاری از درختان جنکو در خیابانها ایشو نامیکی (Icho Namiki) یا خیابان جنکو پرطرفدارترین است. ایشو نامیکی خیابانی به طول 300 متر است که در دو طرف آن درختان جنکو قد کشیده که تا فصل پاییز حدود ماه نوامبر زمانی که تمام برگها زرد میگردند، بسیار با دقت نگهداری و هرس میشوند. کمی بعد برگها میریزند و خیابانها و پیاده روهای اطراف را میپوشانند. مردم به دیدن این منظره میآیند، زیر برگهای زرد قدم میزنند و یا در یکی از کافههای اطراف مینشینند. جینکو بیلوبا و دیگر گونههای هم خانواده اش زمانی در سراسر دنیا پخش بودند، تا حدود دو میلیون سال پیش که جمعیت آنها کاهش یافت. امروزه جینکو بیلوبا تنها گونه از خانوادهی Ginkgophyta است. بقیهی گونهها منقرض شده اند. این گونه هم اکنون فقط به صورت محدود در منطقه ای در شرق چین به صورت وحشی میروید. جنکو مدتهاها پیش توسط چینیها کاشته میشد، گواه این ادعا هم درختانی هستند که بیش از 1500 سال عمر دارند. برای اولین بار در قرن 17 زمانی که گیاه شناس آلمانی آنها را در یک معبد ژاپنی دید، اروپاییان با این درخت اشنا شدند. هم اکنون آنها در اروپا متداول هستند، و هم چنین حدود 200 سال است که در آمریکا کاشته میشوند. ارسال مطالب بیشتر
ایشو نامیکی خیابانی مملو از پرسیاوشانجینکو بیلوبا (Ginkgo biloba) یا درخت پرسیاوشان به طرز گسترده ای در بسیاری از فضاهای شهری در دنیا به عنوان درخت زینتی و سایه دار استفاده میشود. درختان جینکو به دلیل توانایی منحصر به فردشان برای تحمل آلودگی، رشد و بالندگی شان در فضای محدود و به طور کلی مقاومتشان در برابر بیماری و حشرات، گزینهی مناسبی برای فضاهای شهری هستند. در ژاپن جایی که به این درختان ایشو (icho) گفته میشود جنکو در سراسر کشور در معابد، در پارکهای شهری، در کنار خیابان دیده میشود. جنکو درخت رسمی توکیو است و برگ جنکو نماد شهر توکیو. میان بسیاری از درختان جنکو در خیابانها ایشو نامیکی (Icho Namiki) یا خیابان جنکو پرطرفدارترین است. ایشو نامیکی خیابانی به طول 300 متر است که در دو طرف آن درختان جنکو قد کشیده که تا فصل پاییز حدود ماه نوامبر زمانی که تمام برگها زرد میگردند، بسیار با دقت نگهداری و هرس میشوند. کمی بعد برگها میریزند و خیابانها و پیاده روهای اطراف را میپوشانند. مردم به دیدن این منظره میآیند، زیر برگهای زرد قدم میزنند و یا در یکی از کافههای اطراف مینشینند. جینکو بیلوبا و دیگر گونههای هم خانواده اش زمانی در سراسر دنیا پخش بودند، تا حدود دو میلیون سال پیش که جمعیت آنها کاهش یافت. امروزه جینکو بیلوبا تنها گونه از خانوادهی Ginkgophyta است. بقیهی گونهها منقرض شده اند. این گونه هم اکنون فقط به صورت محدود در منطقه ای در شرق چین به صورت وحشی میروید. جنکو مدتهاها پیش توسط چینیها کاشته میشد، گواه این ادعا هم درختانی هستند که بیش از 1500 سال عمر دارند. برای اولین بار در قرن 17 زمانی که گیاه شناس آلمانی آنها را در یک معبد ژاپنی دید، اروپاییان با این درخت اشنا شدند. هم اکنون آنها در اروپا متداول هستند، و هم چنین حدود 200 سال است که در آمریکا کاشته میشوند.