شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه

نظام پلکانی زیگورات نماد عروج به آسمان است و به عقیده گیرشمن بالاترین طبقه جایگاه زندگی خدای عیلام بوده است. پلکان‌های زیگورات درهای چوبی داشته اند. اگرچه اکنون اثری از آنها باقی نیست، اما پاشنه‌های سنگی نشان می‌دهد که ابعادشان چگونه بوده است. دو پله از پلکان‌ها فقط تا طبقه اول بالا می‌روند و مخصوص درباریان و کاهنان دون رتبه ای بوده اند که اجازه دسترسی به طبقات بالاتر را نداشته اند. دو پلکان دیگر تا طبقه چهارم امتداد داشته اند. پلکان ضلع جنوب شرقی شکوهمندتر است و می‌توان آن را محل بالا رفتن شاه عیلام به حساب آورد.
شاه و معدودی از همراهانش تا طبقه چهارم بالا می‌رفته اند، سپس همراهان می‌ایستاده اند و شاه با هدایت کاهن اعظم وارد معبد اصلی در طبقه پنجم می‌شده است. او تنها کسی بوده که می‌توانسته منظره بی نظیری از قلمروی خویش را از آن بالا ببیند.
نزدیک حصار سوم زیگورات و در سمت جنوب شرقی آن بقایای کاخ‌های شاهان عیلامی و مقابرشان به چشم می‌خورد.
در این بخش پنج آرامگاه زیرزمینی به همراه آثاری چون تزئینات شیشه ای و گل میخ‌های لعابدار کشف شده است. اینجا را می‌توان جایگاه ابدی شاهان عیلام دانست.
زیگورات که طی قرون و اعصار زیر تلی از خاک مدفون شده بود ، در فاصله سال‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۱ توسط رومان گیرشمن ، باستان شناس بزرگ فرانسوی، از زیر خاک بیرون آمد و پاره ای از رازهای سر به مهر خویش را عیان کرد . سپس در تابستان سال ۱۳۵۷ همراه با تخت جمشید و میدان نقش جهان اصفهان در فهرست میراث فرهنگی جهان جای گرفت .
آن زمان، کمتر کسی زیگورات را می‌شناخت یا تصویری از آن در ذهن داشت و امروز نیز از پس قریب ۳۰ سال زیگورات همچنان نسبت به سایر آثار تاریخی ایران ناشناخته‌تر است، در حالی که از تمام آثار جهانی ایران کهن‌تر است و در نوع خود اثری بی همتا به شمار می‌رود .