شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه فاطیما راد گزارش خطا استونهنججالبتریناسرار آمیزدانستنیهاآیا استون‌هنج یک گورستان است؟ آیا استون‌هنج یک گورستان است؟کشف استخوان‌های سه هزار ساله در استون‌هنج حاکی از آن است که این مکان در دوران نوسنگی برای سوزاندن و دفن مردگان استفاده می‌شده است. این بنای یادبود با آن سنگ‌های مونولیت وهم‌آورش در دشت سالیسبری قرار دارد. با وجود دهه‌ها تحقیق و مطالعه، هدف اصلی از ساخت این بنای سنگی هنوز یک راز باقی‌مانده است. باستان‌شناسان در طی مطالعه جدیدی دریافتند که ممکن است این دایره سنگی باشکوه در ابتدا به عنوان محلی برای سوزاندن و دفن اجساد استفاده می‌شده است. بقایای نیمه‌سوزی در چاله‌هایی به نام «چاله‌های اوبری» کشف شده است. این چاله‌های اسرارآمیز قبلا محل قرارگیری دایره سنگی کوچکتری در استون‌هنج بوده است. این سنگواره‌های 3000 ساله سرنخی برای باستان‌شناسان فراهم کرده است تا به کاربرد اولیه آن، که بعدها دستخوش تغییر شده، پی ببرند. باستان‌شناسان در 56 چاله مختلف بقایای سوخته استخوان انسان پیدا کرده‌اند. آنالیزهای جدید از استخوان‌های سوخته نشان می‌دهد که آنها در طی یک دوره 500 ساله بین 3100 تا 2600 قبل از میلاد مسیح دفن شده‌اند. در طی این زمان بسیاری از بناهای سنگی بزرگ سه تکه‌ای، که تاکنون سرجای خود باقی مانده‌اند، ساخته شدند. نخستین بار گمان می‌شد استوون هنج دایره‌ای از سنگ‌های ماسه‌ای متعلق به ولز است که روی 56 حلقه‌ای از چاله اوبری قرار گرفته است. قدمت استخوان‌های کشف‌شده تقریبا با دوره جای‌گذاری سنگ‌ها در این محل و ساخته شدن حلقه سنگی داخلی برابر است. گفته می‌شود در اواخر دوره نوسنگی و عصر مس بین 100 تا 200 نفر در سراسر استون‌هنج دفن شده‌اند. در طی یک بررسی جداگانه از چاله اوبری شماره هفت، به کمک سی‌تی اسکن و آنالیزهای استخوان‌شناسی بقایای 14 زن و 9 مرد کشف شد. در سال 1920، ویلیام هاولی، باستان‌شناس، در چند چاله اوبری در اطراف استون‌هنج بقایای استخوان‌های سوخته شده را پیدا کرد که به تخمین وی این استخوان‌ها متعلق به 59 نفر بودند. وی اشاره داشت که اکثر تدفین‌ها به صورت مدور بوده است که نشان می‌دهد آنها قبل از خاک‌سپاری در کیسه‌هایی قرار می‌گرفتند. متاسفانه در آن زمان، این بقایای کشف‌شده زیاد مهم در نظر گرفته نشد و همه آنها مجددا در یکی از چاله‌های اوبری دفن شدند. اما در پژوهش جدید، محققان توضیح دادند که چگونه دوباره بقایای مذکور را پیدا کردند و با استفاده از سن‌یابی رادیوکربنی به آنالیز مدرن آنها پرداختند. پژوهشگران بقایای حداقل 27 بزرگسال و جوان را پیدا کرده‌اند و از این بین قادر به شناسایی نه نفر از آنها به عنوان مرد و پنج نفر به عنوان زن شدند. قدمت بقایای کشف شده حاکی از آن است که آنها بین 3100 و 2600 قبل از میلاد مسیح به خاک سپرده شده‌اند. بقایای کشف شده در استون هنج احتمالا تدفین در استون‌هنج مختص افراد جایگاه اجتماعی بالا بوده است. محققان بر این باورند که استون‌هنج تقریبا 2500 سال پیش، وقتی که به عنوان مکانی در نظر گرفته شد که آزادانه با مردگان در ارتباط است و اجداد به طور استعاره‌ای به سنگ‌ها تجسم شدند، اهمیت جدیدی پیدا کرد.در طی حفاری اخیر، باستان‌شناسان موفق به کشف بقایای سوخته‌ای از یک زن بالغ نیز شدند. این امر بدین معناست که که استخوان‌های وی تقریبا برای پنج هزار سال پیش در چاله‌ای دفن شده بود که برای سنگ ماسه‌ای حفر شده بود و بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که در اصل سنگ‌های ماسه‌ای برای شناسایی افرادی که در زیر آنها دفن شده بودند، مورد استفاده قرار می‌گرفتند. به گفته محققان، کاربرد استون‌هنج و زمین‌های اطرافش به عنوان گورستان احتمالا در دوره بیکر، بعد از سال 2140 قبل از میلاد مسیح، پایان یافته است که در همان زمان هم مراحل دوم و سوم ساخت این بنا پایان یافت. ارسال مطالب بیشتر
آیا استون‌هنج یک گورستان است؟کشف استخوان‌های سه هزار ساله در استون‌هنج حاکی از آن است که این مکان در دوران نوسنگی برای سوزاندن و دفن مردگان استفاده می‌شده است. این بنای یادبود با آن سنگ‌های مونولیت وهم‌آورش در دشت سالیسبری قرار دارد. با وجود دهه‌ها تحقیق و مطالعه، هدف اصلی از ساخت این بنای سنگی هنوز یک راز باقی‌مانده است. باستان‌شناسان در طی مطالعه جدیدی دریافتند که ممکن است این دایره سنگی باشکوه در ابتدا به عنوان محلی برای سوزاندن و دفن اجساد استفاده می‌شده است. بقایای نیمه‌سوزی در چاله‌هایی به نام «چاله‌های اوبری» کشف شده است. این چاله‌های اسرارآمیز قبلا محل قرارگیری دایره سنگی کوچکتری در استون‌هنج بوده است. این سنگواره‌های 3000 ساله سرنخی برای باستان‌شناسان فراهم کرده است تا به کاربرد اولیه آن، که بعدها دستخوش تغییر شده، پی ببرند. باستان‌شناسان در 56 چاله مختلف بقایای سوخته استخوان انسان پیدا کرده‌اند. آنالیزهای جدید از استخوان‌های سوخته نشان می‌دهد که آنها در طی یک دوره 500 ساله بین 3100 تا 2600 قبل از میلاد مسیح دفن شده‌اند. در طی این زمان بسیاری از بناهای سنگی بزرگ سه تکه‌ای، که تاکنون سرجای خود باقی مانده‌اند، ساخته شدند. نخستین بار گمان می‌شد استوون هنج دایره‌ای از سنگ‌های ماسه‌ای متعلق به ولز است که روی 56 حلقه‌ای از چاله اوبری قرار گرفته است. قدمت استخوان‌های کشف‌شده تقریبا با دوره جای‌گذاری سنگ‌ها در این محل و ساخته شدن حلقه سنگی داخلی برابر است. گفته می‌شود در اواخر دوره نوسنگی و عصر مس بین 100 تا 200 نفر در سراسر استون‌هنج دفن شده‌اند. در طی یک بررسی جداگانه از چاله اوبری شماره هفت، به کمک سی‌تی اسکن و آنالیزهای استخوان‌شناسی بقایای 14 زن و 9 مرد کشف شد. در سال 1920، ویلیام هاولی، باستان‌شناس، در چند چاله اوبری در اطراف استون‌هنج بقایای استخوان‌های سوخته شده را پیدا کرد که به تخمین وی این استخوان‌ها متعلق به 59 نفر بودند. وی اشاره داشت که اکثر تدفین‌ها به صورت مدور بوده است که نشان می‌دهد آنها قبل از خاک‌سپاری در کیسه‌هایی قرار می‌گرفتند. متاسفانه در آن زمان، این بقایای کشف‌شده زیاد مهم در نظر گرفته نشد و همه آنها مجددا در یکی از چاله‌های اوبری دفن شدند. اما در پژوهش جدید، محققان توضیح دادند که چگونه دوباره بقایای مذکور را پیدا کردند و با استفاده از سن‌یابی رادیوکربنی به آنالیز مدرن آنها پرداختند. پژوهشگران بقایای حداقل 27 بزرگسال و جوان را پیدا کرده‌اند و از این بین قادر به شناسایی نه نفر از آنها به عنوان مرد و پنج نفر به عنوان زن شدند. قدمت بقایای کشف شده حاکی از آن است که آنها بین 3100 و 2600 قبل از میلاد مسیح به خاک سپرده شده‌اند. بقایای کشف شده در استون هنج احتمالا تدفین در استون‌هنج مختص افراد جایگاه اجتماعی بالا بوده است. محققان بر این باورند که استون‌هنج تقریبا 2500 سال پیش، وقتی که به عنوان مکانی در نظر گرفته شد که آزادانه با مردگان در ارتباط است و اجداد به طور استعاره‌ای به سنگ‌ها تجسم شدند، اهمیت جدیدی پیدا کرد.در طی حفاری اخیر، باستان‌شناسان موفق به کشف بقایای سوخته‌ای از یک زن بالغ نیز شدند. این امر بدین معناست که که استخوان‌های وی تقریبا برای پنج هزار سال پیش در چاله‌ای دفن شده بود که برای سنگ ماسه‌ای حفر شده بود و بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که در اصل سنگ‌های ماسه‌ای برای شناسایی افرادی که در زیر آنها دفن شده بودند، مورد استفاده قرار می‌گرفتند. به گفته محققان، کاربرد استون‌هنج و زمین‌های اطرافش به عنوان گورستان احتمالا در دوره بیکر، بعد از سال 2140 قبل از میلاد مسیح، پایان یافته است که در همان زمان هم مراحل دوم و سوم ساخت این بنا پایان یافت.
