شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه Elena V گزارش خطا روستای میمندشهربابکروستاروستاها روستای میمندروستای میمند در نزدیکی شهر بابک در شمال شرقی شهر کرمان، یکی از روستاهای شگفتی‌ساز ایران است. ساختمان‌ها در میمند مانند کندوان در آذربایجان شرقی، در دل کوه و صخره‌ها ساخته شده و از این نظر مورد توجه است که طی سه هزار سال گذشته چندان دستخوش تغییر نشده است.مردم این روستا، هنوز در خانه‌هایی زندگی می‌کنند که پدران شان بنا به نظر باستان‌شناسان، نه 3 هزار سال که 12 هزار ساله پیش با دست در دل کوه ساخته‌اند.میمند که بین شهرهای کرمان، یزد و شیراز قرار گرفته ضمن تاثیری که از تمدن هر سه گرفته تا حد زیادی مستقل و دست‌نخورده و متکی به زندگی سنتی و ابتدایی آبا و اجدادی خود مانده‌است؛ بطوریکه واژه‌های پهلوی هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرد. هنوز انگیزه اصلی مردم میمند که آنها را اولین قوم سکونت گزیده در فلات ایران می‌دانند، از ساختن این خانه‌ها در کوه مشخص نیست.اما این احتمال که این ساختمان‌ها در ابتدا به دلایل مذهبی ساخته شده باشد زیاد است. مردم میمند مانند سایر نقاط ایران پیش از ظهور زرتشت مهرپرست بوده اند و بعید نیست که آموزه‌های مذهبی میترائیسم که کوه‌ها را مقدس می‌شمرده آنها را به کندن کوه برای ایجاد پرستش گاه ترغیب کرده باشد.احتمال آنکه این دخمه‌ها محل دفن مردگان بوده باشد هم منتفی نیست، به‌هرحال آنچه همه باستان شناسان بر آن توافق دارند این است که دست کم از 3 هزار سال پیش این روستا بهمین شکل فعلی سکونتگاه مردم بوده است.فنجان‌هایی که در میمند کشف شده حامل تصاویری است که این گمان را ایجاد می‌کند این محل جایی برای نیایش الهه یا ایزد باروری بوده است. در این تصاویر صحنه‌هایی از زایش دیده می‌شود. افسانه‌های جالب توجهی در خصوص انگیزه ساخت روستا وجود دارد که البته صحت و سقم آنها مشخص نیست و در حد افسانه جالب هستند، می‌گویند میمند را از آن جهت به این نام می‌خوانند که مردم آن پیش از ظهور اسلام به می‌نوشی می‌پرداخته‌اند و این شکاف‌های در دل کوه هم حاصل آن باده‌گساری‌هاست.فصل بهار بهترین زمان برای بازدید از میمند است چرا که هم هوا بسیار لطیف است و هم مزارع و دشت‌های اطراف در اوج شکوفایی هستند و هم چشمه‌ها و قنات اطراف میمند چهره زیبایی به این منطقه داده اند. رودخانه‌های فصلی مورنگ، لاخیس و لای حزین پر آب هستند و درخت‌های سنجد و صنوبر و سپیدار منظره ای بدیع ایجاد کرده اند. ارسال مطالب بیشتر
روستای میمندروستای میمند در نزدیکی شهر بابک در شمال شرقی شهر کرمان، یکی از روستاهای شگفتی‌ساز ایران است. ساختمان‌ها در میمند مانند کندوان در آذربایجان شرقی، در دل کوه و صخره‌ها ساخته شده و از این نظر مورد توجه است که طی سه هزار سال گذشته چندان دستخوش تغییر نشده است.مردم این روستا، هنوز در خانه‌هایی زندگی می‌کنند که پدران شان بنا به نظر باستان‌شناسان، نه 3 هزار سال که 12 هزار ساله پیش با دست در دل کوه ساخته‌اند.میمند که بین شهرهای کرمان، یزد و شیراز قرار گرفته ضمن تاثیری که از تمدن هر سه گرفته تا حد زیادی مستقل و دست‌نخورده و متکی به زندگی سنتی و ابتدایی آبا و اجدادی خود مانده‌است؛ بطوریکه واژه‌های پهلوی هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرد. هنوز انگیزه اصلی مردم میمند که آنها را اولین قوم سکونت گزیده در فلات ایران می‌دانند، از ساختن این خانه‌ها در کوه مشخص نیست.اما این احتمال که این ساختمان‌ها در ابتدا به دلایل مذهبی ساخته شده باشد زیاد است. مردم میمند مانند سایر نقاط ایران پیش از ظهور زرتشت مهرپرست بوده اند و بعید نیست که آموزه‌های مذهبی میترائیسم که کوه‌ها را مقدس می‌شمرده آنها را به کندن کوه برای ایجاد پرستش گاه ترغیب کرده باشد.احتمال آنکه این دخمه‌ها محل دفن مردگان بوده باشد هم منتفی نیست، به‌هرحال آنچه همه باستان شناسان بر آن توافق دارند این است که دست کم از 3 هزار سال پیش این روستا بهمین شکل فعلی سکونتگاه مردم بوده است.فنجان‌هایی که در میمند کشف شده حامل تصاویری است که این گمان را ایجاد می‌کند این محل جایی برای نیایش الهه یا ایزد باروری بوده است. در این تصاویر صحنه‌هایی از زایش دیده می‌شود. افسانه‌های جالب توجهی در خصوص انگیزه ساخت روستا وجود دارد که البته صحت و سقم آنها مشخص نیست و در حد افسانه جالب هستند، می‌گویند میمند را از آن جهت به این نام می‌خوانند که مردم آن پیش از ظهور اسلام به می‌نوشی می‌پرداخته‌اند و این شکاف‌های در دل کوه هم حاصل آن باده‌گساری‌هاست.فصل بهار بهترین زمان برای بازدید از میمند است چرا که هم هوا بسیار لطیف است و هم مزارع و دشت‌های اطراف در اوج شکوفایی هستند و هم چشمه‌ها و قنات اطراف میمند چهره زیبایی به این منطقه داده اند. رودخانه‌های فصلی مورنگ، لاخیس و لای حزین پر آب هستند و درخت‌های سنجد و صنوبر و سپیدار منظره ای بدیع ایجاد کرده اند.
