شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه سارا حقیقت گزارش خطا روستاروستاهاروستای ماخونیکسرزمین کوتوله‌ها در ایرانسرزمین کوتوله ها سرزمین کوتوله‌ها در ایرانروستای دورافتاده " ماخونیک " که تا همین چند صد سال پیش غیر قابل دسترسی بود، با خانه‌های کوچک که نصفشان زیر زمین قرار دارد، با مردمانی که متوسط قد کوتاهی دارند، یکی از هفت روستای شگفت انگیز جهان است.سبک زندگی اصیل این مردم ، فرهنگ دست نخورده آنان، باورهای عجیب و غریبشان همگی اینجا را به سرزمینی عجیب که باید آن را دید و کشف کرد تبدیل کرده است.س از ورود به روستا، قبل از هرچیز خانه‌های کوچک توجه شما را جلب می‌کند و سپس قد اهالی. مردمان ماخونیک، به زحمت قدشان به 140 سانتی متر می‌رسد، اصلیتی افغانی دارند و حدود سه قرن پیش، وارد ایران شده اند. از آنجایی که روستا قابل دسترسی نبوده، ازدواج فامیلی در بین آن‌ها رواج داشته و همین موضوع باعث شده تا کوتاهی قد، نسل به نسل ادامه پیدا کند.خانه‌ها هم به نسبت شرایط جسمی آن‌ها و آب و هوای منطقه بنا شده، بدین صورت که برای ساخت خانه ها، گودالی به عمق یک و نیم متر حفر می‌کردند و دیوار را تا ارتفاع یک متری با گل و سنگ بالا می‌بردند. در نگاه اول شاید این سبک از معماری بسیار اولیه به نظر بیاید اما کاملا حساب شده بوده. قد اهالی کوتاه است بنابراین ارتفاع سقف خانه‌ها و درب ورودی هم هماهنگ با آن‌ها انتخاب شده، اینکه منازل کوچک باشند و مقداری زیر زمین، در زمستان باعث گرم شدن و در تابستان باعث خنک بودن فضای خانه‌ها بوده.بافت روستا نیز بسیار فشرده است و کوچه‌ها باریک، به طوری که تنها یک نفر می‌تواند از آن عبور کند.دور بودن از دیگر روستاها باعث شده تا جشن هایی مانند عروسی، نامزدی، عید فطر، مراسم‌های باران خواهی، رمضان، عید قربان و حتی پوشاک محلی و غذاهای سنتی آن‌ها تغییری نکند. مردم اینجا تا چند سال پیش هنوز کرباس پوشیده و کفش هایی با کفه چوبی به پا می‌کردند. غذاهای محلی آن‌ها نیز، آب‌قروت، گندم‌کله، سوزی، اشکنه، آب‌دوغ، گرماس، آب‌ماست، کاچی شلغم، کشک، قلور شیر، قلور ترش، اشترغاز، تلخو و پختیک است. شغل اصلی مردم ماخونیک از پیشین دامداری و کشاورزی بوده، اما این روزها اهالی قالیبافی کرده و حتی در معادن سنگ کار می‌کنند. ارسال مطالب بیشتر
سرزمین کوتوله‌ها در ایرانروستای دورافتاده " ماخونیک " که تا همین چند صد سال پیش غیر قابل دسترسی بود، با خانه‌های کوچک که نصفشان زیر زمین قرار دارد، با مردمانی که متوسط قد کوتاهی دارند، یکی از هفت روستای شگفت انگیز جهان است.سبک زندگی اصیل این مردم ، فرهنگ دست نخورده آنان، باورهای عجیب و غریبشان همگی اینجا را به سرزمینی عجیب که باید آن را دید و کشف کرد تبدیل کرده است.س از ورود به روستا، قبل از هرچیز خانه‌های کوچک توجه شما را جلب می‌کند و سپس قد اهالی. مردمان ماخونیک، به زحمت قدشان به 140 سانتی متر می‌رسد، اصلیتی افغانی دارند و حدود سه قرن پیش، وارد ایران شده اند. از آنجایی که روستا قابل دسترسی نبوده، ازدواج فامیلی در بین آن‌ها رواج داشته و همین موضوع باعث شده تا کوتاهی قد، نسل به نسل ادامه پیدا کند.خانه‌ها هم به نسبت شرایط جسمی آن‌ها و آب و هوای منطقه بنا شده، بدین صورت که برای ساخت خانه ها، گودالی به عمق یک و نیم متر حفر می‌کردند و دیوار را تا ارتفاع یک متری با گل و سنگ بالا می‌بردند. در نگاه اول شاید این سبک از معماری بسیار اولیه به نظر بیاید اما کاملا حساب شده بوده. قد اهالی کوتاه است بنابراین ارتفاع سقف خانه‌ها و درب ورودی هم هماهنگ با آن‌ها انتخاب شده، اینکه منازل کوچک باشند و مقداری زیر زمین، در زمستان باعث گرم شدن و در تابستان باعث خنک بودن فضای خانه‌ها بوده.بافت روستا نیز بسیار فشرده است و کوچه‌ها باریک، به طوری که تنها یک نفر می‌تواند از آن عبور کند.دور بودن از دیگر روستاها باعث شده تا جشن هایی مانند عروسی، نامزدی، عید فطر، مراسم‌های باران خواهی، رمضان، عید قربان و حتی پوشاک محلی و غذاهای سنتی آن‌ها تغییری نکند. مردم اینجا تا چند سال پیش هنوز کرباس پوشیده و کفش هایی با کفه چوبی به پا می‌کردند. غذاهای محلی آن‌ها نیز، آب‌قروت، گندم‌کله، سوزی، اشکنه، آب‌دوغ، گرماس، آب‌ماست، کاچی شلغم، کشک، قلور شیر، قلور ترش، اشترغاز، تلخو و پختیک است. شغل اصلی مردم ماخونیک از پیشین دامداری و کشاورزی بوده، اما این روزها اهالی قالیبافی کرده و حتی در معادن سنگ کار می‌کنند.
