شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه Elena V گزارش خطا پارکپارک هاافغانستانپارک ملی بند امیربند امیر پارک ملی بند امیربند امیر به مجموعهٔ شش دریاچه در بلندی‌های هندوکش در ولایت بامیان گفته می‌شود که با سدهای طبیعی از یکدیگر جدا شده‌اند. آب این دریاچه‌ها توسط چشمه‌ها تأمین می‌گردد. این منطقه نخستین پارک ملی افغانستان نیز به شمار می‌رود.این بند در فاصله ۲۱۵ کیلومتری کابل و در بین هندوکش شرقی و رشته‌کوه‌های بابا در مرکز کشور قرار دارد. بندامیر با ارتفاعی نزدیک به ۳۰۰۰ متر، در طول وادی رودخانه‌ای که نام خود را از آن می‌گیرد، امتداد دارد. این ولسوالی شامل چند روستا در امتداد دره بند امیر است، و با سه گذر گاه صعب العبور قابل دسترسی است: گذرگاه شهیدان (۹٬۹۴۵ پا)، گذرگاه شیبرتو (۱۰٬۲۳۵ پا) و خان کوتل (۱۱٬۶۶۰ پا).بند امیر دارای ۶ دریاچه است و آب آن از چشمه‌ای معروف به نام کپرک که تقریبأ ۹ مایل از بندامیر فاصله دارد سرچشمه می‌گیرد: بند غلامان، بندذوالفقار، بندپنیر، بند قنبر، بند پودینه و بند هیبت که توسط دیوارهای سنگی شیب‌دار تراورتن احاطه گردیده. مردم محلی، بنای آن را به علی بن ابی طالب و معجزاتش نسبت می‌دهند. و در این مورد داستانی هم دارد که سر زبان همه افغان هاست.بزرگترین جهیل این ساحه بند ذوالفقار (به معنای «شمشیر علی») است که ۴۹۰ هکتار زمین را احاطه کرده.کوچکترین جهیل، جهیل غلامان است که سه چهارم مایل طول دارد.زیباترین و عمیق‌ترین جهیل در بین آن‌ها جهیل هیبت است که تقریباً ۲ مایل طول و۵۰۰ یارد عرض دارد و از نظر بزرگی سومین جهیل است که با زمینهٔ تپه‌های عقیم و لایزرعی با آبی به رنگ یاقوت سبز، که صحنهٔ خارقالعاده رابه نمایش می‌گذارد.بند پنیر بلافاصله در زیر بند ذوالفقار که تقریبأ ۱۵۰ یارد عرض دارد و با دیواری سفیدی چون پنیر که زیبایی خاصی دارد است.آب زلال بند امیر، جهانگردان بسیاری را به خود جلب کرده و شیعیان آن را شفابخش می‌داند. اهالی بند امیر، سادات حسینی نسب از فرزندان سلطان سید احمد کبیر (شاه برهنه) می‌باشد. همچنین گفته می‌شود که بند امیر به عنوان کد سادات در افغانستان شناخته شده است.مناظر زیبا، دلپذیر و دلچسب این ساحه دولت مرکزی را واداشت تا بند امیر را بعنوان اولین پارک ملی در افغانستان اعلام کند، این بند یکی از عجایب طبیعی افغانستان به حساب می‌آید.زمین خشن، فلات سنگی، فقدان امکانات اولیه و جاده‌های تخریب شده توسط شبه نظامیان محلی و طالبان است. ماهیگیری با استفاده از برق و مواد منفجره از قبیل نارنجک می‌شده است. دولت افغانستان در سال ۲۰۰۸ استفاده از قایق‌های با موتور بنزینی را ممنوع کرد.در بند امیر جانوران و پرندگان زیادی وجود دارد. جانوران وحشی این ساحه عبارتند از گوسفند کوهی، آهوی نخشیر، گرگ و روباه و همچنین جانوران دم دراز مانند موش کوهی نیز در این ساحه دیده شده است. عقاب و باشه نیز از پرندگان معروف این منطقه هستند.بند امیر همچنین ماهی ویژه‌ای دارد که به رنگ زرد طلایی بوده و به اندازهٔ قابل توجهی‌اند و در محل به «چوش» (chush) معروفند.در گذشته پلنگ برفی نیز در این پارک وجود داشته است که امروزه نسل آن در منطقه به دلیل شکار از میان رفته است.آلبستر لیتهید، خبرنگار بی بی سی در مقاله خود از بند امیر نوشته است:کوه‌های هندوکش بر فراز دره بند امیر که در ولایت بامیان افغانستان قرار دارد، با رنگ نزدیک به گلابی می‌درخشند، حوض‌های از آب‌های زیبا به وجود می‌آیند که به آبشارهای زیبا سرازیر می‌شوند. این یک بهشت است، یک واحه‌ای است در دشت. این یک حباب امن و صلح است در کشوری که عادت به جنگ و بی ثباتی کرده است. ارسال مطالب بیشتر
پارک ملی بند امیربند امیر به مجموعهٔ شش دریاچه در بلندی‌های هندوکش در ولایت بامیان گفته می‌شود که با سدهای طبیعی از یکدیگر جدا شده‌اند. آب این دریاچه‌ها توسط چشمه‌ها تأمین می‌گردد. این منطقه نخستین پارک ملی افغانستان نیز به شمار می‌رود.این بند در فاصله ۲۱۵ کیلومتری کابل و در بین هندوکش شرقی و رشته‌کوه‌های بابا در مرکز کشور قرار دارد. بندامیر با ارتفاعی نزدیک به ۳۰۰۰ متر، در طول وادی رودخانه‌ای که نام خود را از آن می‌گیرد، امتداد دارد. این ولسوالی شامل چند روستا در امتداد دره بند امیر است، و با سه گذر گاه صعب العبور قابل دسترسی است: گذرگاه شهیدان (۹٬۹۴۵ پا)، گذرگاه شیبرتو (۱۰٬۲۳۵ پا) و خان کوتل (۱۱٬۶۶۰ پا).بند امیر دارای ۶ دریاچه است و آب آن از چشمه‌ای معروف به نام کپرک که تقریبأ ۹ مایل از بندامیر فاصله دارد سرچشمه می‌گیرد: بند غلامان، بندذوالفقار، بندپنیر، بند قنبر، بند پودینه و بند هیبت که توسط دیوارهای سنگی شیب‌دار تراورتن احاطه گردیده. مردم محلی، بنای آن را به علی بن ابی طالب و معجزاتش نسبت می‌دهند. و در این مورد داستانی هم دارد که سر زبان همه افغان هاست.بزرگترین جهیل این ساحه بند ذوالفقار (به معنای «شمشیر علی») است که ۴۹۰ هکتار زمین را احاطه کرده.کوچکترین جهیل، جهیل غلامان است که سه چهارم مایل طول دارد.زیباترین و عمیق‌ترین جهیل در بین آن‌ها جهیل هیبت است که تقریباً ۲ مایل طول و۵۰۰ یارد عرض دارد و از نظر بزرگی سومین جهیل است که با زمینهٔ تپه‌های عقیم و لایزرعی با آبی به رنگ یاقوت سبز، که صحنهٔ خارقالعاده رابه نمایش می‌گذارد.بند پنیر بلافاصله در زیر بند ذوالفقار که تقریبأ ۱۵۰ یارد عرض دارد و با دیواری سفیدی چون پنیر که زیبایی خاصی دارد است.آب زلال بند امیر، جهانگردان بسیاری را به خود جلب کرده و شیعیان آن را شفابخش می‌داند. اهالی بند امیر، سادات حسینی نسب از فرزندان سلطان سید احمد کبیر (شاه برهنه) می‌باشد. همچنین گفته می‌شود که بند امیر به عنوان کد سادات در افغانستان شناخته شده است.مناظر زیبا، دلپذیر و دلچسب این ساحه دولت مرکزی را واداشت تا بند امیر را بعنوان اولین پارک ملی در افغانستان اعلام کند، این بند یکی از عجایب طبیعی افغانستان به حساب می‌آید.زمین خشن، فلات سنگی، فقدان امکانات اولیه و جاده‌های تخریب شده توسط شبه نظامیان محلی و طالبان است. ماهیگیری با استفاده از برق و مواد منفجره از قبیل نارنجک می‌شده است. دولت افغانستان در سال ۲۰۰۸ استفاده از قایق‌های با موتور بنزینی را ممنوع کرد.در بند امیر جانوران و پرندگان زیادی وجود دارد. جانوران وحشی این ساحه عبارتند از گوسفند کوهی، آهوی نخشیر، گرگ و روباه و همچنین جانوران دم دراز مانند موش کوهی نیز در این ساحه دیده شده است. عقاب و باشه نیز از پرندگان معروف این منطقه هستند.بند امیر همچنین ماهی ویژه‌ای دارد که به رنگ زرد طلایی بوده و به اندازهٔ قابل توجهی‌اند و در محل به «چوش» (chush) معروفند.در گذشته پلنگ برفی نیز در این پارک وجود داشته است که امروزه نسل آن در منطقه به دلیل شکار از میان رفته است.آلبستر لیتهید، خبرنگار بی بی سی در مقاله خود از بند امیر نوشته است:کوه‌های هندوکش بر فراز دره بند امیر که در ولایت بامیان افغانستان قرار دارد، با رنگ نزدیک به گلابی می‌درخشند، حوض‌های از آب‌های زیبا به وجود می‌آیند که به آبشارهای زیبا سرازیر می‌شوند. این یک بهشت است، یک واحه‌ای است در دشت. این یک حباب امن و صلح است در کشوری که عادت به جنگ و بی ثباتی کرده است.
