مسجد جامع قاین

مسجد جامع قاین در خراسان جنوبی قرار دارد و با قدمت 1100 ساله به عنوان بلندترین عمارت قاین و یکی از شاهکارهای معماری ایرانی - اسلامی شناخته می‌شود.
این مسجد بنایی بسیار قدیمی و با شکوه است
در مورد تاریخ احداث اولیه مسجد عقاید مختلفی است بطوریکه برخی معتقدند این مسجد بر روی بقایای یک آتشکده ساسانی ساخته شده است و برخی همانند ناصر خسرو زمان احداث آن را اوایل قرن پنجم هجری ذکر کرده اند و با توجه به زلزله خیزی قاین احتمالا این مسجد در دوره هایی تخریب و مجددا مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است
مساحت مسجد 1470 متر و زیربنای ان 1050 متر مربع می‌باشد ایوان اصلی آن که از شاهکارهای معماری اسلامی است دارای 18 متر ارتفاع 11 متر عرض و 22 متر طول است
حیاط مسجد محوطه‌ای به در ازای 33 و پهنای 28 متر است.
در اطراف حیاط حجره‌هایی به عمق دو متر قرار دارد، از شاهکارهای معماری مسجد ایوان آن است که به طرز با شکوهی به زیبایی مسجد گوهر شاد ساخته شده است
طبق کتیبه‌های قدیمی که در بخش بالای محراب ضلع جنوب غربی قرار گرقته نام جمشید بن قارن بر روی آن نقش شده که به سال 769 هجری مسجد را بازسازی نموده است .
این مسجد دو قبله متفاوت دارد, که یکی به سمت بیت المقدس و دیگری به سمت کعبه ساخته شده است.
این مسجد به صورت دو ایوانی است و تنها اثر تاریخی با قیمانده از شهری است که ناصر خسرو در سال 444 هجری از آن دیدن کرده است و در مورد آن چنین می‌گوید : « شهری بزرگ و حصین است و گرد شهرستان خندق دارد و مسجد ادینه به شهرستان اندر و آن جا که مشهود است تاقی بزرگ است چنانچه بزرگتر از آن در خراسان ندیدم و آن طاق نه در خورد مسجد است و امارات شهر همه به گنبد است »
علاوه بر ناصر خسرو افراد دیگری مثل مارکوپلو سیاح و جهانگرد ونیزی و ابن حوقل و حمد الله مستوفی نیز از این مسجد یاد کرده اند ، شکوه و عظمت ایوان این مسجد آن چنان است که هر بیننده ای را به خود جذب می‌کند
مسجد جامع دومحراب دارد,ولی محرابهای آن ربطی به تغییر قبله ازمسجد الاقصی به مکه ندارد احتمالا یا ناشی از اختلاف اهل سنت و تشیع در محاسبات قبله یابی بوده یا محراب انتهایی ایوان یک نیایشگاه باشد.
از کتیبه‌های مسجد جامع مشخص است که این بنا بارها بر اثر زلزله صدمه کلی دیده و مرمت شده است.
در یکی از کتیبه‌های ایوان به سال 796هجری قمری نوشته شده است، "این بنا به فرمان "جمشید قارن" از خاندان معروف قارن که در دوره امیر تیمور جهانگشا حاکم قاین و مدتی حاکم ساری و دامغان بود، تعمیر و مرمت شد.
در داخل رواق پنجم در ضلع شمالی حیاط مسجد,لوحه‌ای به خط رقاع وجود دارد و تاریخ آن اول رجب سال 921 ه.ق است. مضمون کلی آن به زمان فرمانروایی امیر سلطانی مربوط است که در (919-921)هجری از سوی شاه اسماعیل صفوی در قاین به این مقام منصوب شد
در سمت راست ورودی ایوان مسجد سنگ لوحی به ابعاد 120 در 50 سانتی‌متر و با خط بسیار زیبای رقاع که شاه سلیمان صفوی امر به بازسازی مسجد داد، وجود دارد.
قبلا دو مناره در دو سمت ایوان به ارتفاع 5 متر داشته که باعث زیبایی بیشتر مسجد می‌شد و تا قبل از ویرانی صدای موذن از آن بلند بود.
سقف ایوان چهارطاق و سه گنبد دارد که به زیبایی رنگ‌آمیزی و تزیین شده و معرق‌کاری‌هایش بسیار ظریف و زیباست، نقاشی‌های ایوان به شیوه اصفهانی است و در دوره صفویان انجام شده و در زمانهای بعد روی آنها را رنگ زده‌اند.
در دو سمت ایوان دو شبستان قرار دارد که در فصل زمستان استفاده خوبی داشته و برای جلوگیری از رانش دیوارهای اطراف ایوان نیز تاثیر زیادی دارند
منبر چوبی بزرگ و نفیس مسجد به سال 1082هجری مربوط است که از چوب چنار توسط استاد محمد واعظی کاخکی به طرز ماهرانه‌ای ساخته شده و کتیبه آن با خط مسخ بر روی آن منبت کاری شده است.
در میان صحن مسجد پایابی مسقف برای دسترسی به آب قنات جعفرآباد و به دستور "صفشکن‌خان" همزمان با حکومت شاه سلیمان صفوی احداث شد. این پایاب در 5.5 متری عمق زمین دارای 20 پله است.
ساعت آفتابی توسط استاد توحیدی در میان صحن مسجد برای تعیین ظهر شرعی قاین ساخته شده، دو در مسجد یکی به سوی بازار قدیمی در شرق با دری بزرگ و دیگری به سوی شمال(محل بازار فعلی ) باز می‌شود.
در سمت راست ورودی ایوان مسجد لوح بزرگی به صورت عمودی در بدنه دیوار نصب شده و تاریخ آن محرم‌الحرام سال 1046هجری قمری است.
بسیاری معتقدند از قلعه کوه قاین تا دژ مرکزی شهر و مسجد جامع یک تونل زیر زمینی وجود داشته و مورد استفاده بوده است. احتمال دارد این معبر با مسیر کاریز جعفر آباد یکی باشد که در نزدیکی قلعه کوه "معبرش" مجزا می‌شود.
"صوره‌الارض ابن حوقل"(331ه ق)، می‌نویسد:
"قاین وسعت آن چند سرخس است و بناهای آن از گل و دارای "قهندژ"(کهندژ)است که خندقی در پیرامون دارد و مسجد جامع و دارالاماره در قهندژ است.
قاین شهری بزرگ و حصین است، گرد شهر خندقی دارد و مسجد آدینه به شهر اندر است و آنجا که مقصوره است. تاقی عظیم و بزرگ چنانکه در خراسان از آن بزرگتر ندیدیم و آن تاق نه در خور مسجد است و عمارت همه شهر به گنبد است."
این بنا در سال 1316 به شماره 295 در فهرست اثار ملی کشور به ثبت رسیده و تحت حفاظت و مرمت میراث فرهنگی قرار دارد
منبع:
http://parsinews.ir/news
http://tnews.ir/news/0F5D24174474.html
https://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=276598
http://anjomanelmi91.blogfa.com/post/64
http://birjandpic.persianblog.ir/post/91/
http://www.mehreghaenat.col