روستای اسکانلو

روستای اسکانلو در 8 کیلومتری شهر خداآفرین قرار دارد. ارتـفاع این روسـتای از سطح دریا 280 مـتر است و آب و هوای آن در تابـستان مـعتدل و در زمستان سرد است. گندمزارهای طلایی گون در میان مزارع پنبه‌های سفید بازی ابر و خورشید تابان را بر روی زمین بازی می‌کنند و تصویر آسمان را در روستای اسکانلو با خود به دشت بی کران این سرزمین می‌آورند. بهار و تابستان و حتی پاییز این منطقه جور دیگری است و حال و هوای خاص آن، هوای مسافرت و طبیعت گردی را در سر پرواز می‌دهد.
روستای اسکانلو، از نوع روستاهای دشتی متمرکز است. مصالح عمده واحـدهای مسکونی قدیمی روستا را چوب، سنگ و گِل تشکیل می‌دهد. امـا مـصالح ساختمان‌های جدید شـامل آهـن، سـیمان و آجر می‌باشد، که متأثر از الگوی معماری شهری است.
فضاهای زندگی اعم از اتاق‌ها، آشپزخانه، تنور و حیاط در همۀ خانه‌های روستاییان تقریباً وجود دارد. فـضا‌های مـورد نیاز دام‌ها نیز در جنب محل زندگی روستاییان ساخته شده است.
محلی برای انبار عـلوفه زمـستانی دام‌هـا در نـظر گرفته شده و علوفه ذخیره در آن محل انباشته و بر روی هم چیده می‌شود. سقف اغلب خانه‌های روستا به وسیله تیرهای چوبی پوشش داده شده و با کاهگل اندود گردیده است.
دسترسی‌های اصلی داخل روستا پوشش آسفالت دارند. منظر و سیمای روستا به دلیل استقرار در اقلیمی با پوشش گیاهی مطلوب و نزدیکی به رودخانۀ ارس سرسبزی و زیبایی خاصی یافته است. چشم‌اندازهای پیرامون روستا، مزارع اطراف و هماهنگی روستا با طبیعت، فضای بسیار زیبایی آفریده است که هر بیننده‌ای را مجذوب می‌کند.
آسـمان صـاف و پرستاره، هوای تـمیز، طـبیعت بـکر و مـزارع پـنبه و گـندم، نغمه پرندگان و صدای دیگر حیوانات، مناظر و جلوه‌های دلـفریبی هـستند کـه انسان خسته از زندگی شهری را به رویای دیگری فرو می‌برد. بافت سنتی و عشیره ای روستای اسکانلو با خود آداب و رسوم خاصی را به همراه آورده که بر جذابیت و دیدنی‌های این بهشت کوچک در دل منطقه ارسباران افزوده است و این روستا به واسطه طبیعت بکر، سنت و تاریخ و زیبایی‌های منحصر به فردش نام خود را در ردیف روستاهای هدف گردشگری آذربایجان شرقی قرار داده است. زردآلو، سیب، توت و گردو با رنگ‌های روح بخش زرد و قرمز و سبز خود طبیعت روستا را رنگ آمیزی کرده و مزه گس تازگی شان وسوسه چیدن را در دل می‌پرورانند. اغلب فضای روستا پر شده از خانه‌های چوبی، سنگ و گلی که بوی نان تنوری تمام فضا را پر می‌کند اما با این وجود هستند خانه هایی که متاثر از الگوی معماری شهری، ساخته شده از آهن و سیمان و آجر باشند. در هر گذر رفت و آمد گاه و بی گاه مردان کلاه لبه‌دار (کلاه شاپو) با کت و شلواری ساده دیده می‌شود و یا زنانی با «یایلیق»‌های رنگین (روسری) و «کؤینک» (پیراهن بلند)، «تومان» (دامن چین‌دار) در مقابل درب خانه هایشان کار کرده و به صحبت با همسایگان مشغولند که لبخندی بی ریا را هدیه چشمان غریبه و مهمانان روستای خود می‌کنند. جشن برداشت محصول؛ آیین شکران نعمت روستای اسکانلو به واسطه بافت عشیره ای آن، مهد آداب و رسوم سنتی عشایری آذربایجان شرقی محسوب می‌شود و در مناسبت‌های مختلفی همچون برداشت محصول، پشم چینی، کوچ، عروسی و میلاد ائمه، تولد فرزند پسر و چهارشنبه سوری مراسم و جشن‌های متنوع و خاصی را برپا می‌کنند. زندگی سنتی این روستا، آیین‌های سنتی را به رغم گذشت سالیان حفظ کرده و مردمان اسکانلو به مراسم سنتی خود که اغلب جنبه ستایش خدا و مذهبی دارد، پایبند هستند. مراسم سنتی با خود صلح و صفا و برکت به همراه می‌آورد و از این رو روح زندگی در اسکانلو که در قلب طبیعت ارسباران بوده به زیبا‌ترین شکل جریان دارد. تمامی مراسم‌های عشایر این روستا صفای خاصی دارد و هر ساله برداشت محصول با جشن و شکر و ستایش خالق هستی همراه است. پیش از برداشت محصول سفره‌های ساده روستاییان گشوده شده و از رهگذران و مهمانان سفره خود با محصولات محلی پذیرایی می‌کنند و در برخی اوقات هم مهمانانی که خود را نان و نمک گیر شده سفره روستاییان حساب می‌کنند در برداشت محصول به آنها کمک می‌کنند. برای افزایش محصولات دامی و طلب وفور نعمت از پروردگار کار پشم چینی با مراسم ویژه همراه می‌شود.
از سوی دیگر موسیقی عاشقی و عاشقلار گرچه در شهرهای بزرگ آذربایجان تقریبا حالت تشریفاتی به خود گرفته اما در روستاهایی همچون اسکانلو همچنان زنده است و موسیقی عاشقی نوای گوش نواز و دلنشین و ثابت مراسم‌های عروسی جوانان روستایی این خطه است. انواع نغمه‌های آذری و ترانه‌های محلی، و مقامات آذری (دستگاه آواز) در جشن‌های عشایر و روستاییان این خطه شنیده می‌شود و استفاده از نی هم توسط چوپانان و نیز در عروسی‌ها و حتی در ایام عزاداری مرسوم است. استقرار روستای اسکانلو در کنار رودخانه ارس و نشانه‌های آثار بازمانده، گذشته‌های دور این روستا و قدمت طولانی آنرا بیان می‌کند که طبق شواهد موجود، محل فعلی روستا قشلاق عشایر قره‌داغ بوده است که به مرور به روستا تبدیل شده است. در فاصله 25 کیلومتری روستای اسکانلو و در روستای موتالی آب گرمی وجود دارد که مورد استفاده مردم منطقه است. از جاذبه‌های تاریخی روستای اسکانلو می‌توان به پل‌های دوگانة خداآفرین اشاره کرد که این پل‌ها بر روی رودخانة ارس احداث شده و در فاصله 100 متری از یکدیگر قرار گرفته اند. یکی از پل‌ها به قرن ششم هجری و به دوره سلجوقیان منسوب است و طول این پل 160 متر با 15 طاق جناقی و هلالی، با ابعاد نامساوی و غیرمشابه است که عدم تساوی طاق‌ها به علت استقرار پایه طاق‌ها به صخره‌های طبیعی داخل رودخانه بوده است. از سوی دیگر صنایع دستی این روستا هم فرهنگ و سبک زندگی مردمانش را بازگو می‌کند که مهم‌ترین دستبافت زنان روستا گلیم، جاجیم، شال و هیبه (کیف)، نمد و ورنی است که جهت تأمین قسمتی از هزینه‌های خانوارهای بافنده در محل یا در شهرهای اطراف عرضه می‌شود. منابع : http://www.farsnews.com/ http://rssyab.ir/ http://www.momtaznews.com/ http://ffpsa.blogsky.com/