روستای وردیج

وردیج نام روستای شگفت انگیزی است که گویی قلمرو فرمانروایی آدمک‌های سنگی است؛ به راستی در این مکان سنگ آدم شده است یا آدم سنگ؟ این را ما نمی‌دانیم؛ هر چه که هست شاهکاری از طبیعت است.
شاید باور نکنید که در فاصله چند کیلومتری پایتخت ایران چنین جای زیبایی وجود داشته باشد , روستای وردیج بزرگ‌ترین روستای حریم شمال غرب تهران به شمار می‌رود,مسیرهای دسترسی به این روستا انتهای اتوبان همت – بلوار پژوهش – شهرک دانشگاه شریف – خیابان شهید اردستانی در انتهای شمالی خیابان تابلوی کوچک سفید رنگی با عنوان "روستای وردیج – روستای واریش" به چشم میخورد که ابتدای جاده کوهستانی وردیج و واریش میشویم.
مسیر دوم از اتوبان تهران کرج از پشت پمپ بنزین وردآورد (ورودی از پمپ بنزین) به سمت خیابان شهید اردستانی – به سمت شمال خیابان سپس وارد جاده روستای وردیج و واریش میشویم.
جاده ای کوهستانی، باریک و در قسمتهای زیادی از راه آسفالت جاده بدلیل سرمای زیاد و طولانی زمستان در منطقه کنده شده و دارای چاله و حفره هایی در وسط جاده میباشد.
جاده تا انتها (روستای واریش) ...مشاهده کامل متن آسفالت میباشد.
تقریباً با طی مسافتی در حدود 6تا7 کیلومتر از ابتدای جاده به روستای وردیج و کوه و صخره‌های آدمک میرسیم .
سپس با طی مسافتی 3-4کیلومتری به انتهای جاده آسفالت و روستای واریش میرسیم. تا ابتدای روستا جاده آسفالت ولی خیابانهای دیگر روستا خاکی میباشد.
دو روستای وردیج و واریش در همسایگی هم هستند و اصل ماجرا درست میان این دو روستا قرار گرفته است، قلمرو فرمانروایی آدمک‌های سنگی ؛ سنگ آدم شده است یا آدم سنگ؟ یک نگارخانه طبیعی و مسحورکننده که عقل در ابهتش می‌ماند و خیال به پرواز در می‌آید.
هر صخره به شکلی فریاد می‌زند؛ به این اشکال «آدمک جیان» هم گفته می‌شود، علت پدیدار شدن آنها در این شکل مبهم است.
درباره آنها برخی بر این باورند که اینجا بقایای قلعه‌ای از زمان قدیم است؛ البته این نظر تنها یک گمان است،عده‌ای دیگر به وجود آمدن این اشکال را ناشی از فرسایش می‌دانند و اما هستند افرادی که این نظر را هم به طور قاطع انکار می‌کنند آنها در رد این نظر می‌گویند، چرا تنها بخشی از کوه چنین شکل و شمایلی دارد؟!
«قله لیچه» پله‌ای است برای رفتن بر بلندای قلل «پهنه حصار»،در جوار پهنه حصار آرامگاه یک امامزاده قرار گرفته که «بی‌بی زرین قمر» می‌گویند.
«لت مال» نام آبشار روستا است، همان جایی که سنگ‌های صیقل داده شده به شما چشمک می‌زنند، مکانی است که باید حتما به دیدن آن رفت.
لت یعنی سنگ و مال یعنی مالیده شدن و مالش، تمثیلی از مالیده شدن آب روی سنگ و سنگ‌ها چه هنرمندانه با نرمش آب و موسیقی آبشار، صیقل خورده‌اند.
دیدن باغستان‌های سیب، گیلاس، هلو، گلابی، گردو و انگور وردیج و واریش نیز خالی از لطف نیست.
به دلیل این که در رشته کوه‌های البرز هوا سخت سرد می‌شود؛ حتی اهالی هم، بویژه واریشی‌ها که روستایشان در یک دره واقع شده است، در سرما تاب ماندن را نداشته و به شهر می‌روند و واریش تنها یک منطقه ییلاقی برای آنها به شمار می‌آید.
اما در رفتن هم باید مراقب بود؛ خیلی زیاد! گاهی این منطقه به دلیل دارا بــــــــودن آب و هوای خنک بویژه در گرمای طاقت فرسای تابستان، پذیرای جمعیت زیادی از شهرنشینان می‌شود، تا آن اندازه زیاد که زندگی عادی بر اهالی سخت می‌شود، حتی آزرده هم می‌شوند.

منبع:
http://koohestan-n.persianblog.ir/post/86/
http://www.beytoote.com/iran/tafrihi/stone-dolls.html
http://aryakuh.blogfa.com/post/79
http://www.mahsa-torabi.blogfa.com/post/27
http://www.tochal.blogfa.com/post-12.aspx
http://www.yjc.ir/fa/news/4854354