روستای هیو در بخش
مرکزی البرز و در دامنه‌ی جنوبی
طالقان و درغربی‌ترین منطقه استان
تهران واقع شده است.غار «هیو» در بخش شمال غربی هیو و در دره تفریحی واسوار واقع شده است.
این غار درلایه هایی از سنگهای آهکی با سن تقریبا دویست وشصت و پنج میلیون سال موسوم به آهکهای روته واقع شده است.البته این به معنای سن تشکیل غار نبوده و شواهد،حاکی از جوان بودن فوق العاده خود غار است.
دهانه‌ی غار با قطر حدود 60 سانتیمتر و شیب زیاد متاسفانه و شاید به نوعی خوشبختانه،ورود به آن را مشکل ساخته است.
بدنه‌ی اصلی غار شامل گالری بزرگی است که ارتفاع آن در قسمتهایی به بیش از 23 متر می‌رسد. در این بخش استالاکتیتها و استالاگمیتهای وجود دارد که بخش اعظمی از آنها متاسفانه به دلیل ناآگاهی از ارزش علمی و زیبایی شناختی،تخریب شده است.
عدم وجود ستونهای کامل (استالاکتیتها و استالاگمیتهای به هم وصل شده) نشان از جوان بودن و یا وجود گالری‌های عمقی‌تر دارد.
اصولا تشکیل غارها مراحلی دارد که اولین مرحله آن وجود سنگ اولیه ای با توان غارزایی است که مطلوبترین آنها سنگ آهک است.
در درجه‌ی بعد این سنگها می‌بایستی از درز و شکاف مطلوب جهت هدایت آب برخوردار می‌باشند.
مهمترین عامل در تشکیل غارهایی
...مشاهده کامل متن از این نوع، وجود آبهایی با توان انحلال بالاست. در نهایت، کل این فرآیند در زمانی طولانی،که درمواردی تا دهها میلیون سال به طول می‌انجامد، حفرات زیرزمینی موسوم به غار را ایجاد می‌کند.
در مورد غار هیو باید گفت که آب‌های سطحی به ویژه در فصول پرباران از منابع اصلی تامین کننده هستند که بخش زیادی از این آبها پس از ذخیره در دالان‌ها توسط یک شکستگی بزرگ به چشمه ای در غرب منطقه تفریحی چمبورک منتقل می‌شود.
این چشمه در فصل بهار فوق العاده پرآب است ولی به طور ناگهانی در اوایل تابستان خشک می‌شود که دلیل آن تخلیه کامل آب موجود در گالری‌های عمقی غار است. این نوع از آبها که به «آب‌های کارستی» معروف هستند به دلیل گوارایی از دیرباز مورد توجه ایرانیان بوده است و حتی بعضی از شهرها مثل آبیک به دلیل وجود این نوع آب نامگذاری شده اند.
ولی مشکل اصلی آنها وجود درصد بالایی از املاح کربناتی است که تا حدودی از کیفیت آنها می‌کاهد. بخش زیادی از آب مصرفی روستای هیو نیز از این گونه است.
برای رسیدن به غار باید از انتهای شمالی روستا در جاده ای خاکی به سمت شمال حرکت کرده و بعد از گذراندن تمام سازه‌های مصنوعی به دره واسوار که در کنار آن یک آب بند بتنی وجود دارد می‌رسیم.
طبق گفته اهالی این آب بند در تمام طول سال دارای آب است. نوعی از خرچنگ‌های رودخانه ای با رنگ روشن در این حوضچه دیده شده است. دهانه غار در بالای یال کرانه راست چشمه پر کننده حوضچه در ارتفاعی 50 متر بالاتر و فاصله تقریبی 140 متر از آن واقع است.
منبع:
http://www.irancaves.com/
http://farzand-iran.mihanblog.com/
http://128askari.parsiblog.com/
http://128askari.parsiblog.com/
