آرامگاه شاه زنده نام آرامگاهی در سمرقند است ، این آرامگاه اشاره به قاسم بن عباس پسر عموی محمد دارد که اسلام را به این منطقه آورد.
بر پایه باور مردم، هنگامی که سر قاسم بریده شد، وی سرش را به دست خویش گرفت و به چاهی که درین آرامگاه است رفت و غایب شد.این بنا دارای حدود ۲۰ ساختمان مختلف است که در مدت نه سده (از سده ۳ تا ۱۲ خورشیدی ) در آن ساخته شده است.
بخش مادر بناها در شمال خاوری مجموعه قرار دارد و کهن‌ترین این بناها مقام قاسم بن عباس است.
گروه بالایی بناها مشتمل بر ۳ آرامگاه است که کهن‌ترینشان آرامگاه خواجه احمد است که گذرگاه شمالی را کامل میکند.بناهای میانی آرامگاه‌هایی از سده‌های ۷ و ۸ خورشیدی است که بیشتر برای خویشاوندان تیمور مانند شادی ملک آغا خواهرزاده تیمور و شیرین بکا آغا خواهر تیمور بوده است.
روبروی آرامگاه شیرین بکا، بنایی هشت‌گوش متعلق یه سده ۸ است.
بنایی دوگنبدی هم که آرامگاه قاضی‌زاده رومی دانشمند هم‌عصر الغ‌بیگ است، در این جا به چشم می‌خورد ،دروازه‌خانه هم که نام یک ورودی این بنا است، در این مجموعه آرامگاهی قرار دارد.
