اقلیم : سرد
آستانه شهری نوساز است که به دلایل امنیتی در مرکز
قزاقستان بنا شده و در سال ۱۹۹۸ میلادی به جای
آلماتی به عنوان پایتخت
قزاقستان معرفی شده است چون شهر
آلماتی به مرزهای سه کشور همجوار
قزاقستان بسیار نزدیک است.
آستانه نامی فارسی است که به تازگی جایگزین نام پیشین این شهر شده است. این واژه
...مشاهده کامل متن در زبان قزاقی قدیم، به معنای آستانهٔ خیمه و مزار و بعدها به معنای پایتخت بوده است.
ششم ژوئیه ۱۹۹۶میلادی "نورسلطان نظربایف" رئیس جمهوری قزاقستان در حالی فرمان انتقال پایتخت را از آلماتی به آستانه صادر کرد که بسیاری از کارشناسان و مقامات دولتی آن را غیرعملی و ناممکن می‌دانستند.
کمبود اعتبار مالی، هوای سرد و بادهای شدید آستانه از سبب‌های عمده این عدم اطمینان بود. رئیس جمهوری قزاقستان، قرار گرفتن آلماتی در منطقه زلزله خیز و نبود زمینه‌های جغرافیایی برای رشد مرکز کشور را از دلایل انتقال پایتخت از آلماتی به آستانه توصیف کرده و گفته بود با انتقال پایتخت به آستانه، مرکز کشور توسعه خواهد یافت.
شهر آستانه تا ۱۹۶۱ آق‌مالینسک و تا ۱۹۹۲ تسلینوگراد نام داشت. این شهر تا سال ۱۹۹۸ آق‌مولا نام داشت که به معنی "مزار سفید" است. این نام‌گذاری به خاطر مدفون بودن یکی از محترمان مذهبی در این مکان صورت گرفته‌بود و نام آستانه نیز اشاره به همین مزار دارد.
این شهر به دلیل واقع شدن در منطقه‌ای سردسیر، یکی از شهرهای سرد دنیا به‌شمار می‌آید؛ به‌طوری‌که در زمستان، دمای هوا در بعضی از روزها به ۴۰- درجهٔ سانتیگراد می‌رسد.
هم اکنون ساختمان‌سازی در پایتخت جدید قزاقستان با سرعت ادامه دارد، صدها شرکت داخلی و خارجی، ده‌ها هزار کارگر قزاق، ترک، ازبک، روس، تاجیک، قرقیز و چینی در ساخت بیش از ۶۵۰ مجموعه مسکونی، اداری و تفریحی در این شهر مشغول هستند.
از جمله، ساخت شهرکی در آستانه موسوم به "چادر خان" در نظر گرفته شده است که بالای آن پوشیده خواهد بود و در این شهرک ۱۰هزار نفر به سر خواهند برد. یکی از مزیت‌های این شهرک، آن است که ساکنان آن از هوای سرد و بادهای شدید آستانه مصون خواهند بود.
یکی از نارسایی‌های آستانه آب و هوای نامساعد آن بویژه بادهایی است که تقریبا همه‌روزه می‌وزد، با هدف جلوگیری از این بادها، در چند سال قبل درختکاری در ۴۰هزار هکتار از اطراف شهر آغاز شده است.
جغرافیا
قزاقستان از شمال با روسیه، از شرق با چین، در جنوب شرقی با قرقیزستان، در جنوب با ازبکستان و در جنوب غربی باترکمنستان همسایه است. سواحل شمال شرقی دریای خزر در خاک این کشور قرار دارد.قزاقستان متشکل است از تختال کم ارتفاع (استپ) وسیعی در وسط آسیای میانه .
در غرب جلگه‌های مجاور دریای خزرتا کمتر از سطح دریا ارتفاع دارد . ارتفاعات شامل رشته تپه هایی در شمال وسلسله کوهستانی شامل تین شان در جنوب و شرق است .
قله خان تِنگری با 6.398 متر ارتفاع بلندترین نقطه‌ی کشور است .
قزاقستان چندین دریاچه‌ی نمک دارد ، از جمله دریاچه‌ی آرال که به دلیل استفاده‌ی بیش از اندازه از آب رودهای منتهی به آن در حال کوچک شدن است . بیابانها شامل صحرای قیزیل قوم در شمال کشور ، قره قوم در مرکز و بارسوکی در شمال است.
دشت قزاق با مساحت ۸۰۴۵۰۰ کیلومتر مربع یک سوم کشور را دربر می‌گیرد و بزرگ‌ترین منطقه خشک استپی در جهان است. علفزارها و شنزارهای گسترده شاخصه این دشت هستند.
تاریخ
ساکنان اصلی منطقه امروزی قزاقستان از اقوام ایرانی تبار اسکیت بودند. مردمان ترک تبار از سده پنجم به این سو آغاز به نفوذ و کوچ در منطقه کردند. در 1882 و 1848 روسیه تسخیر اراضی قزاقستان را به پایان رساند .
طی دوران تزاری اسکان کشاورزان روسی در استپها در حد وسیعی صورت گرفت ، ولی سلطه‌ی روسیه مورد انزجار بود و طی جنگ جهانی اول قزاقان شورش بزرگی به راه انداختند .
پس از انقلاب روسیه ، ملی گرایانِ قزاق دولت محلی تشکیل دادند و قزاقستان در تاریخ ۱۶ دسامبر ۱۹۹۱ آخرین جمهوری شوروی بود که اعلام استقلال کرد.
حکومت و سیاست
حکومت قزاقستان دمکراتیک و از نوع جمهوری ریاستی است. رئیس جمهور در راس کشور و دولت قرار دارد. قدرت اجرایی دست دولت بوده و قدرت قانونی دست پارلمان می‌باشد.مجلس قانونگذاری 510 نفره و رئیس جمهور با رأی تمامی افراد بالغ برای چهار سال انتخاب می‌شوند .
رئیس جمهور ، نخست وزیر و کابینه‌ی وزیران را انتصاب می‌کند . قرار است قانون اساسی جدیدی تدوین شود. رهبر زمان کمونیسم قزاقستان یعنی نورسلطان نظربایف پس از استقلال به ریاست جمهوری قزاقستان رسید و هم چنان در این منصب باقی مانده است.
اقتصاد
قزاقستان از عرضه کنندگان عمده‌ی مواد غذایی و مواد خام برای صنایع دیگر جمهوریهای شوروی سابق ، به ویژه روسیه است . انتقال به اقتصاد بازار هنوز آنچنان که باید شروع نشده است .
قریب به نیمی از نیروی کار در بخش کشاورزی اشتغال دارند . مزارع بزرگ اشتراکی بر بروی استپهای شمال ، یک سوم برداشت غلات شوروی سابق را تأمین می‌کردند . اقتصاد این کشور تا حد زیادی به بخش کشاورزی متکی است.
قزاقستان بیشترین تولید ناخالص داخلی و درآمد سرانه را در میان جمهوریهای تازه استقلال یافته دارد و نیز از اعضای مهم سازمان همکاری شانگهای است. دیگر جنبه‌های این بخش شامل پرورش گوسفند , خوراک دام , میوه , سبزی و برنج است .
تخمین زده می‌شود که قزاقستان صاحب دومین منابع بزرگ در اورانیوم، کروم، روی و سرب و سومین در منگنز، چهارمین در مس و در مورد زغال سنگ، آهن و طلا نیز در بین ۱۰ کشور اول دنیا قرار می‌گیرد.
و همچنین یازدهمین منابع بزرگ هم در نفت و هم در گاز طبیعی را در اختیار دارد.
منبع :
http://donya-e-eqtesad.com/
www.yjc.ir
