میاندوآب

نام قدیم : ایکی سو
مساحت : ۲۶۹۴
شهرستان میاندوآب در جنوب دریاچه ارومیه و جنوب شرقی استان آذربایجان غربی قرار دارد و مرکز آن نیز شهر میاندوآب در بخش مرکزی میاندوآب و دارای پهنه ای حدود 10 کیلومتر مربع است که قبلا قوشاچاى نامیده می‌شد.
این شهرستان در حد فاصل بین شهرهای بوکان، ملکان، مهاباد و شاهیندژ واقع شده است و در واقع پل ارتباطی برای استانهای آذربایجان‌غربی، آذربایجان‌شرقی و کردستان محسوب می‌گردد.
مساحت شهرستان میاندوآب 2694 کیلومتر مربع است.
آب و هوای منطقه متغیر بوده، دارای تابستانهای نسبتاً گرم و زمستانهای مختصر سرد میباشد. میزان بارش متوسط در منطقه 289 میلی‌لیتر ثبت شده است. میاندوآب چنانکه از اسمش پیداست به علت قرار گرفتن در میان دو رودخانه‌ی زرینه‌رود و سیمینه‌رود به این نام، نامگذاری شده است.
زبان محلى این شهرستان ترکى آذربایجانى است و معادل فارسی "میاندوآب"، حاصل موقعیت این شهر بین دو رود جغاتى ( زرینه رود ) و تتعو ( سیمینه رود ) می‌باشد و جمعیت شهرستان میاندوآب (بنابر آخرین آمار رسمی سازمان بازرگانی آذربایجانغربی ۱۳۸۱ ) ۲۳۹۳۴۷ نفر میباشد.
از این جمعیت ۱۳۰۴۰۰ نفر در مرکز شهرستان و 103773 نفر در روستاهای تابعه زندگی میکنند. جمعیت عشایری شهر نیز ۵۱۷۴ نفر است.
شهرستان میاندوآب و روستاهای اطراف در حدود 1200 خانوار با احتساب 5 نفر شاغل در هر خانوار به تولید صنایع دستی اشتغال دارند که رقم قابل توجهی است علاوه بر آن تعداد زیادی کارگاه قالی بافی به صورت تک بافی و چند بافی در این شهرستان مشغول فعالیتند عمده تولید این منطقه بافت انواع فرش می‌باشد و در کنار آن مردم این ناحیه به تولید گلیم دست بافته‌های پشمی سفالگری و سایر اقلام و تولیدات صنایع دستی می‌پردازند.
این شهرستان داری تاریخچه ای ارزشمند می‌باشد و آثاری از حکومت مادها و اورارتور در روستای داش تپه موجود است به طوری که کشف چندین اثر باستانی در اطراف میاندوآب، نشانگر اسکان بسیار قدیمی منطقه در دورانهای ثبت نشده تاریخ است.
کوچ قره پاپاق‌ها و در اوایل سلطنت آقامحمد خان قاجار به دنبال کوچ اجباری جمعیتی از منطقه کرمان به اهالی شهر اضافه شدند و کرمانی‌ها در مدت دو نسل با جمعیت کرد زبان و ترک‌زبان میاندوآب آمیخته شدند.
نام برخی محله‌ها و شهرت‌ها مانند رابریها، سیرجانیها و کرمانیها نشانگر این حرکت جمعیتی بوده. دلیل اصلی این حرکت جمعیتی مقابله با حملات کردهای منطقه ذکر شده‌است.
طایفه‌ای نیز تا یک نسل پیش در میاندوآب هنوز به فارسی با لهجه کرمانی صحبت می‌کردند و از تاریخ نیاکانشان آگاه بودند.
تقسیمات کشوری این شهرستان، بنابرآنچه در نتایج آمارگیری سرشماری سال ۱۳۸۵ کل کشور آمده است، بر حسب بخش، شهر، دهستان و روستا به شرح ذیل می‌باشد: بخش مرکزی، بخش مرحمت آباد و بخش باروق، بخش‌های این شهرستان است.
شهر میاندوآب، شهر چهاربرج و شهر باروق نیز شهرهای میاندواب را تشکیل می‌دهند.
دهستان‌های میاندواب شامل ، دهستان‌های بخش مرکزی، دهستان زرینه رود جنوبی، دهستان زرینه رود شمالی، دهستان زرینه رود، دهستان مرحمت آباد، دهستان مکریان شمالی، دهستان مرحمت آباد جنوبی، دهستان‌های بخش مرحمت آباد، دهستان مرحمت آباد شمالی، دهستان مرحمت آباد میانی، دهستان‌های بخش باروق، دهستان باروق، دهستان آجرلوی غربی و دهستان آجرلوی شرقی می‌باشد.
موقعیت بسیار مطلوب جغرافیائی باعث رشد بسیار خوب کشاورزی و در نتیجه ترقی صنعتی منطقه میاندوآب شده است. کارخانه تولید قند و شکر میاندوآب در اوایل قرن بیستم با همکاری مهندسان بلژیکی بنا گردید.
بنای سد انحرافی نوروزلو در سالهای ۱۳۵۰ هجری شمسی این ناحیه را مستعد آبادانی و صنعتی نمودن ناحیه نمود.
پیشینه اکثریت شهرستان میاندوآب را ترک‌های آذربایجانی تشکیل می‌دهند، همچنین گروه کوچکی از پیروان اهل حق و کردبا مذهب سنی و شیعه نیز در این منطقه سکونت دارند.
در گذشته بهائیان نیز در این شهرستان زندگی می‌کردند که به سایر نقاط مهاجرت کردند.
لازم به ذکر است، تعداد بازارهای موجود در شهرستان 4 عدد می‌باشد که اجناس شامل دام زنده ، فرآورده‌های دامی ، پوشاک ، فرش ، صنایع دستی ، لوازم خانگی ، خشکبار ، خواربار ، حبوبات ، غلات در این بازارها عرضه می‌شود قدمت این بازارها 70 سال می‌باشد .
پر رونق‌ترین فصل بازار ، فصل پائیز و کم رونق‌ترین فصل بازار فصل زمستان می‌باشد و بیشتر این بازارها در روز پنج شنبه ، جمعه و سه شنبه و چهارشنبه برگزار می‌شود .
مالکیت زمین بازار تحت اختیار بخش دولتی می‌باشد.

منابع:
http://fa.wikipedia.org/wiki
http://fa.wikibooks.org/wiki
www.miandoab-ag.ir