شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه

گویش بیرجندی
گویش بیرجندی از گویشهای فارسی نو است که مانند گویشهای دیگر به نسبت زبان رسمی کمتر تحول پذیرفته و از اینرو بسیاری از ویژگیهای فارسی کهن را نگه داشته‌است.
درباره گویش بیرجندی تا کنون چند مطالعه صورت گرفته‌است از جمله پژوهش ایوانف خاورشناس روس که نخستین مطالعه در مورد این گویش است و نیز پژوهشهای علمی دکتر جمال رضائی که تا کنون به صورت سه اثر شامل نصاب صبوحی (مجله دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، سال ۱۳، ش ۳، فروردین ۱۳۴۵)، واژه نامه گویش بیرجند (تهران، ۱۳۷۷)، و بررسی گویش بیرجند (تهران، ۱۳۷۷) منتشر شده‌اند.
برخی از واژه‌های این گویش به عنوان نمونه :
اُشتُر = (شتر)
اَندُوق = (دلتنگی زیاد)
بِدَرساخته = (لوس)
بی‌هِنجال = (بی‌هنجار)
پَتَک = (پاتابه، مچ‌پیچ)
پَتیر = (فطیر)