"
چشمه ناز ونک”" یک منطقه تقریباً کوهستانی و جزء رشته‌‌کوه‌های زاگرس می‌باشد. این منطقه یکی از مناطق سردسیر و پرآب استان
اصفهان به شمار می‌آید که سرشاخه‌های
رودخانه کارون در این حوزه واقع شده اند و از نظر پوشش گیاهی دارای بیش از یک‌هزار گونه گیاهی می‌باشد.
با توجه به موقعیت جغرافیایی و قرار گرفتن ونک در دامنۀ رشته کوه زاگرس، آب و هوای این منطقه متنوع و معتدل می‌باشد. مناطقی که در ارتفاعات بالاتر قرار دارند دارای هوای سردتر و آنهایی که در کف دره‌ها هستند هوای گرمتری دارند.
در نقاطی از دالانکوه و کوه بالا که نسا هستند در بیشتر سال‌ها غیر از سال‌های خسکسالی، برف هر سال، برف سال پیش را می‌بیند. در سه کیلومتری جنوب غربی ونک، زیبا‌ترین حلقه‌ی گردشگری منطقه یعنی چشمه ناز واقع شده است.
کوه دالان ونک به ارتفاع سه هزار و چهارصد و نود و سه متر در فاصله حدود سی کیلومتری غرب
سمیرم قرار گرفته که شهر ونک و چشمه ای زیبا موسوم به چشمه ناز در دامنه‌های شمالی آن واقع شده اند.
آب این چشمه پس از پیوستن به رودخانه ای کوچک، کمی بعد به رودخانه پر آب که آب ونک نام دارد سر ریز می‌شود. این رودخانه رودخانه در آخر
...مشاهده کامل متن به سمت دشت ارمند پیش می‌رود تا در آنجا به کارون ملحق شود.
از سمیرم تا روستای ونک جاده آسفالت می‌باشد، پس از عبور از روستای قلعه قدم، گردنه گله وار و گردنه نخودان به ونک می‌رسیم.
مرتفع‌ترین نقطۀ منطقه کوه دارمه بوده و پس از آن کوه بالا (بین مزارع کمانه و اسفراهان)، کوه دالان با ارتفاع سه هزار و سیصد متر، کوه اشینه و کوه سیاه به ترتیب خودنمایی می‌کنند.
کم ارتفاع‌ترین نقطۀ حومۀ ونک از سطح دریا مزارع شمس آباد و تنگده (تنگدم) می‌باشد.
از صخره ها، زمین‌های مزروعی و باغ‌ها که عبور کنید منطقه را پوشیده از گیاهان وحشی اعم از بوته و درخت خواهید یافت. در فصل بهار شکوفه‌ها و گل‌ها در این منطقه با طراوت و زیبایی بسیاری منظره ای شگرف را خلق میکند که چشم هر بیننده ای را می‌نوازد.
درختان این منطقه عبارت اند از : انجیر، بادام، بتک، بلوط، بنیو، بید (شامل بیدمشک، بید مجنون، بید معمولی، جربید که در بافت سبد به کار می‌رود)، پسته (به صورت محدود)، بنه- ون (پسته کوهی)، تاک، تبریزی، تربک، تیدره (تمشک)، توت، چنار، زردآلو، زربک (زرشک)، سیب (شامل گلاب بهاره، گلدان یا زرد، سیب رد یا قرمز، سیب محلی و …) سپیدار، شن، صنوبر، قژ، کژدرنگ، کل خنگ، کلک (زالزالک)، کی کم، کنده خیش، گردو، گویج (کویج) گینه همان گون است و چندین نوع متنوع دارد از آن جمله کتیرا، گزانگبین، گاوی، بزی، داری، کپی، گیلاس، رز (مو)، وهل، هلو، هرزن (ارژن)، لیلی سور.
در محدودۀ ونک بیشتر از یکصد چشمۀ کوچک و بزرگ در جریان می‌باشد که در خشکسالی‌ها تعداد زیادی از آنها کم آب یا به کلی خشک می‌شوند. اسامی بدین شرح می‌باشند : چشمه آقا (دشتک)، چشمه اندوقون (اندوقون)، چشمه امینی (عقدک)، چشمه اوگر(سرتنگ)، چشمه اوسه(چمه)، چشمه اسدالله (پی تل سرتنگ)، چشمه امامزاده معصومه (در صحن امامزاده)، چشمه الخاس (ماز هرزندون)، چشمه اسمی خان (مندک)، چشمه باغ گنجی (دالان)، چشمه بی کس (اسفراهان)، چشمه بید(دره بی چزی)، چشمه بیدهاشم (دره بی چزی)، چشمه بید (کمانه)، چشمه بنیویی (تنگ دالان)، چشمه بنیویی (تنگ سولجان)، چشمه باغ کاله پشتی (دره باغ کاله پشتی)، چشمه پینه زار(سهران)، چشمه پی تل(سرتنگ)، چشمه پس کوهک(سرتنگ)، چشمه پیازی(دالان)، چشمه تک او (دالان)، چشمه تاکی (تنگ دالان)، چشمه تنگ شرنا(دالان)، چشمه توه بچول (دشتک اسفراهان)، چشمه تنگوله (چمه)، چشمه تنگوله(چک زار)، چشمه تنگ اشکفت (نخودان)، چشمه تو رودخونه (پرچکون)، چشمه تنگ امامزاده عقدک (عقدک)، چشمه تنگ درپوله (جسور)، چشمه تلگن (تلگن)، چشمه جاغ جاغ (حنا علیشاه)، چشمه چاتی (پای گردنه سهران)، چشمه حنا علیشاه (حنای علیشاه)،
حدود این منطقه از شمال در حد فاصل امتداد جاده خاکی به سمت شرق تا روستای سولگان (سولیجان) و سپس از این روستا در امتداد خط فرضی پس از عبور از رودخانه سولگان در امتداد جاده خاکی تا روستای آقداش و سپس در امتداد همین جاده تا روستای کزان، در شرق : از روستای کزان در امتداد جاده آسفالته به سمت جنوب تا روستای دیزجان و سپس در امتداد جاده خاکی به سمت جنوب غربی تا گردنه خواجه کشته و سپس در امتداد جاده روستای عقدک به سمت جنوب تا تقاطع آن با جاده آسفالته ونک- سمیرم، سپس از محل این تقاطع در امتداد جاده آسفالته به سمت غرب تا روستای ونک، سپس از روستای ونک در امتداد جاده آسفالته به طرف چشمه ناز تا تقاطع این جاده با جاده خاکی گردو بوستان و سپس در امتداد جاده خاکی گردو بوستان تا جسور سفلی، جسور علیا و سپس در امتداد همین جاده پس از عبور از گردنه اسفرهان تا اسفرهان، سپس در امتداد جاده خاکی تا محل برخورد با رودخانه قلعه قدم (نام محلی : اوچه) و از این رودخانه تا پرچگان (چشمه مروارید).
در جنوب : از پرچگان(چشمه مروارید) در امتداد جاده خاکی به سمت جنوب تا سیل بند سه رویه و سپس در امتداد همین جاده تا قلعه سفید و پناه سرخ. سپس از پناه سرخ در امتداد جاده خاکی به سمت شمال تا ارتفاعات دالانکوه و گردنه قبر.
و در غرب : از گردنه قبر و از گردنه قبر در امتداد جاده خاکی موجود ( منطبق با مرز سیاسی استان اصفهان و استان چهارمحال و بختیاری ) می‌باشد.
منابع :
https://www.rasekhoon.net
http://www.negahmedia.ir/
http://rafteazyad.blogfa.com/
http://mohite-semirom.blogfa.com/
http://dimona.ir/
