شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه بیتا صالحی گزارش خطا مازندرانسیاه بازیدومین جشنواره سراسری نمایش‌های سنتی سیاه بازی مازندران مازندران میزبان کهن‌ترین نمایش ایرانیدومین جشنواره سراسری نمایش‌های سنتی سیاه بازی مازندران چهارم تا هفتم مهرماه در ساری برگزار می‌شود.«سیاه بازی» گونه خاصی از نمایش است که شباهت زیادی به سنتی نمایش «کمدیا دلارته» ایتالیا و خرده نمایش‌های اروپایی که با نام «واریته» شناخته می‌شوند دارد که بدیهه سازی و بدیهه سرایی، محور اصلی این نوع نمایش به شمار می‌رود. حرکات موزون و آواز نیز چاشنی آن می‌شد و پایان خوش و نتیجه گیری اخلاقی از خصوصیات آن بشمار می‌رود.در نمایشنامه رو حوضی معمولا دو تیپ حضور دارند. یکی «حاجی» یا «حاکم» و دیگری «سیاه» که معمولا (مبارک) نام داشت و نوکر و خدمتکار ارباب خود بود. در حقیقت شخصیت سیاه در این نمایش ها، سمبل مردم زجر دیده به شمار می‌رود.در میان نمایش‌های شادی آور ایران، «سیاه بازی» یا «تخت حوضی» یکی از گونه هایی است که به رغم همه بی مهری‌ها و کم توجهی‌ها همچنان به حیات خود ادامه می‌دهد؛ اگرچه کمرنگ و بی رونق!«بهرام بیضایی» در کتاب «نمایش در ایران» می‌نویسد: بازی مقلدان، مبالغه آمیز و از واقع گرایی به دور بوده و لباس‌ها دقیق و مستند نیست و حامل و حاصل فکر و ابتکار مردم عامی است. مردمی که به راحتی با شخصیت‌های سیاه بازی مثل سلطان، حاجی، زن حاجی و ... ارتباط برقرار می‌کنند و انس می‌گیرند؛ چرا که این شخصیت ها، برآمده از زندگی روزمره همین مردم هستند.سیاه بازی در لاله زار در دهه‌های 40 و 50 رونق گرفت و به رسانه ای عام و پرمخاطب بدل شد. تا جایی که مردم برای تهیه بلیط این نمایش ها، ساعت‌ها در گیشه‌های لاله زار صف می‌کشیدند.سیاه بازی با همه شیرینی گزنده اش و با همه سادگی خلاقانه اش، بازتاب صدای مردمان ساده ای است که راهی را می‌جستند تا گلایه ها، آرزوها، شادی‌ها و دلخستگی‌های خود را به زبان ساده و در لفاف طنز و شوخی بیان کنند. صدایی که رفته رفته، فراموش می‌شود ارسال مطالب بیشتر
مازندران میزبان کهن‌ترین نمایش ایرانیدومین جشنواره سراسری نمایش‌های سنتی سیاه بازی مازندران چهارم تا هفتم مهرماه در ساری برگزار می‌شود.«سیاه بازی» گونه خاصی از نمایش است که شباهت زیادی به سنتی نمایش «کمدیا دلارته» ایتالیا و خرده نمایش‌های اروپایی که با نام «واریته» شناخته می‌شوند دارد که بدیهه سازی و بدیهه سرایی، محور اصلی این نوع نمایش به شمار می‌رود. حرکات موزون و آواز نیز چاشنی آن می‌شد و پایان خوش و نتیجه گیری اخلاقی از خصوصیات آن بشمار می‌رود.در نمایشنامه رو حوضی معمولا دو تیپ حضور دارند. یکی «حاجی» یا «حاکم» و دیگری «سیاه» که معمولا (مبارک) نام داشت و نوکر و خدمتکار ارباب خود بود. در حقیقت شخصیت سیاه در این نمایش ها، سمبل مردم زجر دیده به شمار می‌رود.در میان نمایش‌های شادی آور ایران، «سیاه بازی» یا «تخت حوضی» یکی از گونه هایی است که به رغم همه بی مهری‌ها و کم توجهی‌ها همچنان به حیات خود ادامه می‌دهد؛ اگرچه کمرنگ و بی رونق!«بهرام بیضایی» در کتاب «نمایش در ایران» می‌نویسد: بازی مقلدان، مبالغه آمیز و از واقع گرایی به دور بوده و لباس‌ها دقیق و مستند نیست و حامل و حاصل فکر و ابتکار مردم عامی است. مردمی که به راحتی با شخصیت‌های سیاه بازی مثل سلطان، حاجی، زن حاجی و ... ارتباط برقرار می‌کنند و انس می‌گیرند؛ چرا که این شخصیت ها، برآمده از زندگی روزمره همین مردم هستند.سیاه بازی در لاله زار در دهه‌های 40 و 50 رونق گرفت و به رسانه ای عام و پرمخاطب بدل شد. تا جایی که مردم برای تهیه بلیط این نمایش ها، ساعت‌ها در گیشه‌های لاله زار صف می‌کشیدند.سیاه بازی با همه شیرینی گزنده اش و با همه سادگی خلاقانه اش، بازتاب صدای مردمان ساده ای است که راهی را می‌جستند تا گلایه ها، آرزوها، شادی‌ها و دلخستگی‌های خود را به زبان ساده و در لفاف طنز و شوخی بیان کنند. صدایی که رفته رفته، فراموش می‌شود
