شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه طاهره کرمانی گزارش خطا دریاچه تاردریاچه هاجاذبه طبیعیدماوند دریاچه تاراز دماوند به سمت فیروزکوه، خروجی دلیچایی، روستای دهنار، روستای هویر و بعد از آن جاده خاکی بسیار ناهموار به طول حدود ۱۴ کیلومتر ما را به دریاچه تار می‌رساند.دریاچه تار واقع در شهرستان دماوند یکی از دریاچه‌های آب شیرین ایران است که طول آن بیش از یک کیلومتر و عرض آن در حدود ۲۵۰ متر می‌باشد. این دریاچه در میان خط الراس “دوبرار” و “زرین کوه” محصور شده است که بازمانده برف‌های زمستانی این قلل زیبایی نمای اطراف دریاچه را دو چندان میکند.برای رسیدن به دریاچه‌های کوچک و زیبای «تار» و «هویر» که همچون دونگین فیروزه ای در ارتفاع 3500 متری کوههای البرز قرار دارند باید از راه پر پیچ و خمی در زیر نگاه قله دماوند بگذرید که انتهایش سکوت سکر آور و آبی زلال آب پاک ، خستگی مسیر را از تن هر گردشگری بیرون می‌آورد. آب این دریاچه با ماهی‌های قزل‌آلای خال قرمز و ماهی زردکش، حاصل جوشش چشمه‌های زیر آن و آب شدن برف‌های کوههای اطراف و رودخانه کوچک فصلی است. در اطراف دریاچه هیچ گونه پوشش جنگلی و درخت وجود ندارد و بادهای غربی سرد همیشه در تار می‌وزند. در ایامی نه چندان دور آویشن‌های فراوانی در منطقه وجود داشته که به خاطر فرسایش شدید دیگر اثری از آنها باقی نمانده است. ارسال مطالب بیشتر
دریاچه تاراز دماوند به سمت فیروزکوه، خروجی دلیچایی، روستای دهنار، روستای هویر و بعد از آن جاده خاکی بسیار ناهموار به طول حدود ۱۴ کیلومتر ما را به دریاچه تار می‌رساند.دریاچه تار واقع در شهرستان دماوند یکی از دریاچه‌های آب شیرین ایران است که طول آن بیش از یک کیلومتر و عرض آن در حدود ۲۵۰ متر می‌باشد. این دریاچه در میان خط الراس “دوبرار” و “زرین کوه” محصور شده است که بازمانده برف‌های زمستانی این قلل زیبایی نمای اطراف دریاچه را دو چندان میکند.برای رسیدن به دریاچه‌های کوچک و زیبای «تار» و «هویر» که همچون دونگین فیروزه ای در ارتفاع 3500 متری کوههای البرز قرار دارند باید از راه پر پیچ و خمی در زیر نگاه قله دماوند بگذرید که انتهایش سکوت سکر آور و آبی زلال آب پاک ، خستگی مسیر را از تن هر گردشگری بیرون می‌آورد. آب این دریاچه با ماهی‌های قزل‌آلای خال قرمز و ماهی زردکش، حاصل جوشش چشمه‌های زیر آن و آب شدن برف‌های کوههای اطراف و رودخانه کوچک فصلی است. در اطراف دریاچه هیچ گونه پوشش جنگلی و درخت وجود ندارد و بادهای غربی سرد همیشه در تار می‌وزند. در ایامی نه چندان دور آویشن‌های فراوانی در منطقه وجود داشته که به خاطر فرسایش شدید دیگر اثری از آنها باقی نمانده است.
