سریلانکا جزیره‌ای است که در جنوب آسیا، اقیانوس
هند و جنوب کشور
هند واقع شده است .نام قدیمی آن سیلان (به فارسی قدیم سَراَندیب یا سَرَندیب) بود. پایتخت سیاسی آن سری جایاواردنپورا کوته و پایتخت تجاری‌اش شهر
کلمبو است.پیش از سال ۱۹۷۲ به این کشور سیلان می‌گفتند.
سری لانکا از مستعمرات بریتانیا بود. استعمار انگلیس از قرن ۱۹ و بعد از احاطهٔ این کشور
...مشاهده کامل متن به هند شروع شده و تا زمان استقلال (روز ۴ فوریهٔ ۱۹۴۸) ادامه داشت.
واژه سریلانکا در زبان سانسکریت به معنای "جزیره باشکوه" است.
در جزیره سریلانکا مواد طبیعی ایلمنیت، فلدسپات، گرافیت، سیلیکا، کائولین، میکا و توریم به وفور وجود دارد. وجود نفت و گاز هم در خلیج منار تأیید شده و برنامه‌هایی برای استخراج آن وجود دارد.
زبان سین هالی در سریلانکا زبان رایج و رسمی است اما مردم این کشور به زبان‌‌های تامیلی و انگلیسی نیز صحبت میکنند. زبان تامیلی که تامیل‌‌ها و مسلمانان به آن تکلم میکنند از زبان‌‌های کهن جهان است.
بالغ بر۸۰میلیون نفر از تامیل‌‌ها در هند، سنگاپور، برمه، اندونزی، ویتنام و برخی کشورهای شرق آسیا به آن تکلم میکنند. زبان انگلیسی نیز با توجه به حضور انگلیسی‌‌ها در گذشته این کشور به عنوان زبان ارتباطی به رسمیت شناخته شده و کاربرد نسبتاً مهمی در سریلانکا دارد.
کشور سریلانکا طی سال‌های اخیر توانسته است نام خود را در کنار کشورهای معروف توریستی جهان به ثبت برساند. این کشور به لحاظ برخورداری از طبیعت زیبا، پارک‌‌های طبیعی، مناظر باستانی و فرهنگی با تمدن ۳هزار ساله همواره توجه گردشگران زیادی را به خود جلب کرده است.
صنعت گردشگری یکی از منابع ارزی سریلانکا محسوب می‌شود و پس از نیروی کار، منسوجات و چای مقام چهارم را داراست. به عبارتی دیگر صنعت گردشگری، ۲۰درصد تولید ناخالص ملی در سریلانکا را تشکیل می‌‌دهد.
دین ۷۶ ٪ مردم سریلانکا، بودایی، ۸ ٪ مسلمان، ۸ ٪ هندو و ۶ ٪ مسیحی هستند.
گوناگونی آب وهوایی در سریلانکا این کشور را به"جزیره‌ای برای تمام فصول" تبدیل کرده است. نزدیکی سریلانکا به خط استوا سبب شده است که فصول مختلف به معنی واقعی در این کشور مشاهده نشود و درجه حرارت در تمام مدت سال در این کشور و درجه حرارت در تمام مدت سال در این کشور تقریبا بین 28تا32درجه سانتیگراد باشد.
نواحی جنوب و جنوب غربی سریلانکا دارای آب وهوای گرم و مرطوب و مناطق شمالی و شرقی این جزیره گرم و خشک است. آب وهوای نواحی مرکزی سریلانکا که کوهستانی است معتدل میباشد.
سریلانکا همچنین در معرض وزش دو نوع باد موسمی قرار دارد که نتیجه وزش چنین باد هایی اعتدال هوا و ریزش باران است.
سریلانکا منبع ادویه است و بسیاری از ادویه‌های معروف مثل دارچین، زنجبیل و وانیل در این کشور تولید می‌شود. اگر قصد خرید دارید میتوانید دارچین و ادویه‌ی کاری از این کشور به عنوان سوغاتی ببرید.
از محصولات کشاورزی این کشور نارگیل را میتوان نام برد که در همه جا به وفور دیده می‌شود، اما در بدو ورود متوجه میوهایی شبیه به نارگیل می‌شوید که شاید فکر کنید انبه است، اشتباه نکنید این همان نارگیل است، اما نارگیلی به رنگ زرد طلایی که آن را به نام انگلیسی کینگ کوکنات به معنای نارگیل سلطنتی (پادشاه) می‌شناسند این نوع نارگیل را در جاهای مختلف سریلانکا میتوانید ببینید و اگر خواستید که دهانی تازه کنید و آب میوه بخورید با قیمتی ارزان سر این نارگیل‌ها را می‌برند و یک نی در داخل آن قرار می‌دهند، آب موجود در داخل آن آماده نوشیدن است.
انواع و اقسام میوه‌های دیگر استوایی هم در این کشور یافت می‌شود، مشهورترین آن‌ها دوریان، میوه‌ی معروف استوایی است که به نسبت نایاب‌تر است، پاپایا را نیز میتوانید از مغازه‌ها خریداری کنید.
از صنایع دستی معروف و جالب در سریلانکا که با قیمت مناسب میتوان تهیه کرد کارهای دستی چوبی است. انواع و اقسام مجسمه‌ها مخصوصاً مجسمه‌ی فیل و ماسک‌های چوبی که در این کشور کاربرد آیینی دارد سوغاتی‌های مناسبی هستند.
از دیگر مناطقی که در سریلانکا ارزش بازدید دارد کوه آدم یا آدمز پیک (قله آدم) است. البته اهمیت این کوه نه به دلیل ارتفاع آن (بلندترین قله سریلانکا کوه پدرو با ارتفاع 2524 متر است) بلکه به دلایل دینی و اعتقادی آن است.
در قله‌ی این کوه جای پایی وجود دارد که برای پیروان هر یک از ادیان این کشور معنای خود را دارد. مسلمانان این جای پا را جای پای حضرت آدم در هنگام انتقال از بهشت به زمین می‌دانند که از اسم آن هم پیداست.
مسیحیان آن را جای پای سنت توماس و بودائی‌ها آن را جای پای بودا می‌دانند، هندو‌ها هم از قافله عقب نمانده اند و می‌گویند جای پا متعلق به شیوا است.
منبع:
wikipedia.org
http://realmadrid7.com/
