شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه دوست گرامی برای آشنایی با گشت و گذارهای دیگر دوستان از شبکه اجتماعی تیشینه دیدن کنید. مشاهده شبکه اجتماعی گردشگری تیشینه هادی شفیعی گزارش خطا افغانستانعکاسیتصاویر تماشایی از زندگی عشایر افغانستانعشایر افغانستانمنطقهی واخان تصاویر تماشایی از زندگی عشایر افغانستاناخیرا عکس‌های قابل‌توجهی از زندگی دو قبیله عشایری در افغانستان منتشر شده که رسیدن به محل زندگی آنها از نزدیک‌ترین روستاها، مسافرتی طولانی و سخت محسوب می‌شود. این تصاویر حاصل سفر عکاس فرانسوی، وریَل سِدریک اوئن (Varial Cédric Houin) با قاطر، به منطقه‌ی واخان در شمال شرقی افغانستان هستند. او یک ماه تمام به زندگی با دو قبیله‌ای به سر برد که طبیعت خشن را خانه می‌نامیدند و آنها را بسیار مهمان‌نواز یافت. برای بسیاری از کشاورزان، عکس‌هایی که این عکاس ۳۷ ساله گرفت، اولین عکس‌هایی بود که تابه‌حال از خودشان دیده بودند. به نظر می‌رسد که زمان همچنان در باریکه‌ی واخان متوقف است. منطقه‌ای پایدار اما فراموش‌شده از افغانستان که دو قبیله کنار هم در منطقه‌ای غیرقابل‌سکونت زندگی می‌کنند. واخان واقع در بخش شمال شرقی کشور است؛ منطقه‌ای با ۱۲۰۰۰ ساکن که در آن مردم همان‌طور که اجدادشان قرن‌ها قبل زندگی می‌کردند، از راه کشاورزی و دامداری روزگار می‌گذرانند.وریل سدریک اوئن عکاس فرانسوی ۳۷ ساله ، تجهیزات عکاسی و پنل‌های خورشیدی را سوار بر قاطر کرده و ۲۸۸ کیلومتر را در مسیر واخان طی کرد تا به عشایر رسید.آنچه او دید دنیای رنگی کشاورزان و مهمان‌نوازی آنها با وجود کمبود امکانات و شرایط سخت بود.او در کل، ۲۸۸ کیلومتر در مسیر تماشایی واخان با قله‌های پوشیده از برف و تپه‌های سنگی طی کرد تا به قبایل عشایری برسد.بسیاری از مردم قبیله بسیار خوشحال بودند که زمانی را با عکاس ۳۷ ساله بگذرانند و شیوه زندگی خود را نشان دهند. قبایل واخی و قرقیز، با همزیستی مسالمت‌آمیز زندگی می‌کنند در حالی که هر دو سعی می‌کنند در جایی که پستی بلندی‌ها و کمبود امکانات آن را به مکانی طاقت فرسا برای زندگی تبدیل می‌کند، به زندگی ادامه دهند.روستاهای فصلی عشایر – ساخته شده از چادر و خیمه – در دورترین و بالاترین مناطق واخان برپا می‌شوند. علی‌رغم زندگی عشایری بسیاری از آنها مجهز به پنل‌های خورشیدی، ماهواره و موبایل هستند. قبایل در منتها درجه۴۳۰۰ متری واقع شده‌اند اما علی‌رغم زندگی در چادر و کشاورزی لباس آنها بسیار آراسته است. این چیزی است که هویین در طول هفته‌ها پیمودن مسیر در افغانستان بکر دریافت؛ جایی که ارزش مشارکت، مهمان‌نوازی و برادری هنوز باقی مانده است. ارسال مطالب بیشتر
تصاویر تماشایی از زندگی عشایر افغانستاناخیرا عکس‌های قابل‌توجهی از زندگی دو قبیله عشایری در افغانستان منتشر شده که رسیدن به محل زندگی آنها از نزدیک‌ترین روستاها، مسافرتی طولانی و سخت محسوب می‌شود. این تصاویر حاصل سفر عکاس فرانسوی، وریَل سِدریک اوئن (Varial Cédric Houin) با قاطر، به منطقه‌ی واخان در شمال شرقی افغانستان هستند. او یک ماه تمام به زندگی با دو قبیله‌ای به سر برد که طبیعت خشن را خانه می‌نامیدند و آنها را بسیار مهمان‌نواز یافت. برای بسیاری از کشاورزان، عکس‌هایی که این عکاس ۳۷ ساله گرفت، اولین عکس‌هایی بود که تابه‌حال از خودشان دیده بودند. به نظر می‌رسد که زمان همچنان در باریکه‌ی واخان متوقف است. منطقه‌ای پایدار اما فراموش‌شده از افغانستان که دو قبیله کنار هم در منطقه‌ای غیرقابل‌سکونت زندگی می‌کنند. واخان واقع در بخش شمال شرقی کشور است؛ منطقه‌ای با ۱۲۰۰۰ ساکن که در آن مردم همان‌طور که اجدادشان قرن‌ها قبل زندگی می‌کردند، از راه کشاورزی و دامداری روزگار می‌گذرانند.وریل سدریک اوئن عکاس فرانسوی ۳۷ ساله ، تجهیزات عکاسی و پنل‌های خورشیدی را سوار بر قاطر کرده و ۲۸۸ کیلومتر را در مسیر واخان طی کرد تا به عشایر رسید.آنچه او دید دنیای رنگی کشاورزان و مهمان‌نوازی آنها با وجود کمبود امکانات و شرایط سخت بود.او در کل، ۲۸۸ کیلومتر در مسیر تماشایی واخان با قله‌های پوشیده از برف و تپه‌های سنگی طی کرد تا به قبایل عشایری برسد.بسیاری از مردم قبیله بسیار خوشحال بودند که زمانی را با عکاس ۳۷ ساله بگذرانند و شیوه زندگی خود را نشان دهند. قبایل واخی و قرقیز، با همزیستی مسالمت‌آمیز زندگی می‌کنند در حالی که هر دو سعی می‌کنند در جایی که پستی بلندی‌ها و کمبود امکانات آن را به مکانی طاقت فرسا برای زندگی تبدیل می‌کند، به زندگی ادامه دهند.روستاهای فصلی عشایر – ساخته شده از چادر و خیمه – در دورترین و بالاترین مناطق واخان برپا می‌شوند. علی‌رغم زندگی عشایری بسیاری از آنها مجهز به پنل‌های خورشیدی، ماهواره و موبایل هستند. قبایل در منتها درجه۴۳۰۰ متری واقع شده‌اند اما علی‌رغم زندگی در چادر و کشاورزی لباس آنها بسیار آراسته است. این چیزی است که هویین در طول هفته‌ها پیمودن مسیر در افغانستان بکر دریافت؛ جایی که ارزش مشارکت، مهمان‌نوازی و برادری هنوز باقی مانده است.
